Onderdeel van Pixfactory

Op werkdagen voor 15.00 besteld, morgen in huis

Ferdy de Visarend vertelt

Download GRATIS het ebook '14 tips om meer te genieten van vogels' en ontvang onze 2 wekelijkse nieuwsbrief met de meest recente artikelen op vogelskijken.nl

 
Visarend
Fotograaf: Martijn Bot

Ken je Sierra Leone? Het is een land waar je vast wel eens op de kaart of in een atlas naar hebt gekeken, maar geen duidelijk beeld bij hebt. Nou, ik wel, kan ik jullie vertellen. Ik heb er namelijk net ongeveer 1,5 jaar doorgebracht, maar heb dit paradijsje zojuist achter me gelaten en ben nu op weg naar… jullie! Ik ben Ferdy de Visarend en dit is mijn verhaal!

Big Brother

Ik denk velen van jullie mij kennen zonder dat jullie het zelf weten. Ik ben namelijk één van de meest bekeken vogels van Nederland. Zoals mijn naam al doet vermoeden ben ik een jongen, inmiddels een volwassen man, en na mijn geboorte in het voorjaar van 2021 was mijn bijnaam in het nest “Big Brother”. Dat had niets te maken met mijn omvang. Ik was, zoals gebruikelijk is bij roofvogels, kleiner dan mijn zus. Nee, het was een kwinkslag naar de manier waarop we zijn opgegroeid: voor het oog van de camera! Gaat er al een belletje rinkelen? Inderdaad, ik ben één van de visarenden die is geboren in de Biesbosch, op het welbekende nest waarop een webcam van “Beleef de Lente” stond gericht. Ik was me daar destijds in eerste instantie natuurlijk helemaal niet van bewust, maar toen ik oud en wijs genoeg was vond ik het in eerste instantie best confronterend. Je wordt je ineens heel bewust van je doen en laten, maar zoals bij bijna alles in het leven went ook dit snel. Toen de vanzelfsprekendheid van het oog van de wereld eenmaal was ingedaald, had het geen invloed meer op mijn daden noch mijn gemoed.

Het nest waar Ferdy is opgegroeid. Fotograaf: Olaf Klaassen

Flappen

Flink wat weken vol overheerlijke en vooral voedzame vismaaltijden brachten we door op het nest, maar eind juli voelde ik me eindelijk sterk genoeg om mijn vleugels uit te slaan. Het is best vreemd om ineens van die lange flappen aan je lijf te voelen. Het vereist de nodige oefening en krachttraining om ze juist in te zetten. Ik bleek in eerste instantie motorisch allesbehalve een natuurtalent, dus ik deed er iets langer over dan mijn zussen. Maar zelfs voor mij brak een dag aan waarop moed, kracht en wilskracht samenvielen en ineens vloog ik! Het gevoel dat zich dan van je meester maakt is onbeschrijfelijk. De eerste seconden los worden nog beheerst door angst, maar daarna is vooral een overweldigende vrijheid die zich van je meester maakt. Ik zweefde, accelereerde, draaide en landde uiteindelijk, zonder onbescheiden te zijn, weer soepel terug op het nest. Het was in één woord overdonderend. Mijn toekomst, nee, mijn leven was nu echt begonnen!

Mijlpaal en zuidwaarts

Op zo’n eerste dag ben je fysiek misschien in staat om te vliegen, maar écht kunnen vliegen is een ander verhaal. In de weken die volgden verfijnde ik mijn techniek, werd ik al wendbaarder en wist ik ook al snel de volgende mijlpaal te bereiken: ik ving een eigen vis! Oké, het was er eentje die stervende was en die het me dus niet te moeilijk maakte, maar voor het zelfvertrouwen deed het veel. Toen het uiteindelijk eind september werd, was ik een bedreven jager en ving ik zo veel vis dat ik ze soms gewoon liet liggen omdat ik eigenlijk niet eens trek had. Inmiddels waren zowel mijn ouders als zussen spoorloos verdwenen en was het een komen en gaan van visarenden die ik nooit had gezien. Ook ik voelde onrust in mijn lijf en op 27 september besloot ik dat het tijd was om mijn horizon te verbreden. Het was een mooie, zonnige dag en na een laatste vis cirkelde ik hoger op dan ik ooit had gedaan, keek nog een keer achterom en vertrok richting het ongewisse.

Ferdy vertrekt naar het zuiden. Fotograaf: Olaf Klaassen

Sierra Leone

De vlucht zuidwaarts ging verbazingwekkend makkelijk. Als je van vis houdt en weet hoe die te vangen, dan is een tussenstop nooit ver weg. Ik deed het dus rustig aan, vloog via Frankrijk en Spanje uiteindelijk bij de beroemde rots van Gibraltar de Middellandse zee over en besloot toen zo veel mogelijk de kust te volgen, aangezien er landinwaarts een wat onaantrekkelijker landschap opdoemde. Na twee weken langs de Afrikaanse kust kwam ik aan bij een paradijselijk strand, waar vele vissers bezig waren om hun vangsten binnen te halen. Dat was een goed teken en toen ik zelf de zee eens ging inspecteren, bleek er inderdaad waanzinnig veel en makkelijk voedsel voor handen. Dit zou mijn plek worden! Ik bleek te zijn aangekomen in Sierra Leone, in het gebied tussen grofweg River Number 2 en Banana Island. Er hingen daar vele andere Visarenden rond, maar de overdaad maakte conflicten totaal onnodig. Nee, het was er heerlijk. Warm, heel warm, maar na het ontbijt was het een kwestie van uitbuiken in de schaduw om dat ritueel in de middag nog eens te herhalen.

Toen het maart werd, verdwenen steeds meer van mijn oudere soortgenoten. Ik had al gehoord dat zij van plan waren om het hele eind weer terug te vliegen (iets met hormonen), maar ik zag dat vooralsnog helemaal niet zitten. Het leven langs de gouden kust van Sierra Leone was heerlijk en ik had geen enkele aandrang om mijn wereld overhoop te halen.

Nog even en Ferdy keert terug in de Biesbosch. Fotograaf: Olaf Klaassen

Tot binnenkort?

Een lang verhaal kort: ik bleef samen met drie andere jongelingen nog een vol jaar in Sierra Leone. Maar enkele weken geleden overviel me een bijzonder, nieuw maar zeer sterk gevoel: ik moest ook terug! De geboortegrond riep en ik had een nauwelijks te onderdrukken drang om een gezinnetje te stichten. Of ik een vrouw zou tegenkomen die hetzelfde idee had en dat bovendien uitgerekend met mij ook zou willen wist ik niet, maar niet proberen en blijven was geen enkele optie meer. Dus op een mooie dinsdagochtend ergens eind februari begon ik aan mijn tweede lange reis, daarbij volledig vertrouwend op mijn intern kompas dat me de vorige keer ook niet had teleurgesteld. Op dit moment zit ik in De Brenne in Centraal-Frankrijk. Ik doe het nog even rustig aan, zoals ik tot nu toe mijn hele leven heb gedaan en ik hoop rond 26 maart aan te komen in het land dat ik anderhalf jaar geleden verliet. Toen werd ik er zelf geboren, nu hoop ik met heel mijn hart voor nieuw leven te kunnen zorgen. Tot binnenkort in de Biesbosch, dus!

3 reacties

  1. Wow wat een leuke wederwaardigheden van Ferdi de visarend! Maar ook de andere zoals de Franjepoot, Pestvogel enz. Erg leerzaam, hilarisch zo nu en dan en altijd boeiend. Top idee en top uitvoering.

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reageer op dit artikel

3 reacties

  1. Wow wat een leuke wederwaardigheden van Ferdi de visarend! Maar ook de andere zoals de Franjepoot, Pestvogel enz. Erg leerzaam, hilarisch zo nu en dan en altijd boeiend. Top idee en top uitvoering.

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze artikelen vind je vast ook interessant: