Waarom het je eigen schuld is als je dochter geen vogelaar is geworden

Sta je te wachten bij een struikrietzanger die het vertikt om ‘acte de presence’ te geven, dan maak je al snel een praatje met een mede-vogelaar. Waar kom je vandaan, wat doe je voor de kost, ben jij ook verliefd op Camilla, blablabla. Je kent dat wel. Gewoon even een gezellig praatje. Een vraag die ik leuk vind om te stellen is hoe je eigenlijk vogelaar bent geworden.

Rare snuiter

Meestal komen er dan mooie verhalen over een schoolmeester die prachtig over de natuur kon vertellen. Of een oom, beetje een rare snuiter, dat wel, maar hij nam je mee naar het bos, liet een ijsvogel zien en je was verkocht.

Niet vaak hoor je dat het vogels kijken overgaat van vader op zoon. Of op dochter. Is dat je al eens opgevallen? Ken jij een die-hard-vader-en-zoon-twitcher? Ik niet! Waarom lukt het vaders en moeders niet altijd hun vogelaars-passie over te brengen op zoon- of dochterlief? Waarom haken kids, na in eerste instantie geïnteresseerd te zijn, na een tijdje af?

Kwal van een vent

Even iets anders. Wat doe jij als je zoon of dochter met een gast thuiskomt die je totaal niet ziet zitten? Ik noem maar iets: een Amsterdammer, een BBB-stemmer, een klimaatontkenner of gewoon een kwal van een vent?

Een tip. Laat je afkeer voor die gast niet merken. Nooit! Prijs hem de hemel in. Zeg dat hij lekker ruikt en zijn haar zo mooi zit. Vraag naar zijn mening. Zeg dat je zijn standpunt vernieuwend vindt. Laat hem op je motor rijden. Show hem je postzegelverzameling. Tuurlijk kan hij mee-eten. Vraag naar zijn welstand. Prijs zijn veel te ruimzittende bloemetjes-overhemd. Zeg gelijk dat hij ‘pa’ en ‘ma’ mag zeggen, etc.

Ga je namelijk in de weerstand, dan jaag je je zoon of dochter rechtstreeks in de armen van die gast. Door hem de ene naar de andere veer in zijn reet te steken is hij vertrokken voordat je het weet. En dan ben jij er natuurlijk om je dochter of zoon te troosten.

Passant

Best een goede tip al zeg ik het zelf, maar wat heeft dit te maken met het onvermogen om je vogelpassie over te brengen op je kids? Nou, eigenlijk hetzelfde als met die ‘passant’ van je zoon of dochter, maar dan het tegenovergestelde. Ergens teveel aandacht aan geven roept weerstand op. 

Knetter

Je zoon of dochter wordt er knetter van dat je steeds met die voor jou geinige vogeltjes op de proppen komt. Kijk, voor jou is het geen probleem om een uur of langer in de kou te wachten bij een pestvogel. Voor een kind van nu, dat een Tiktok-filmpje van twaalf seconden al lang vindt, is dat al snel te lang wachten. Dan gaat het vogels kijken tegen staan. Komt pa weer met achtentachtig foto’s van een roodpootvalk. Of een roodkeelnachtegaal. ‘Ja, maar deze is echt heel zeldzaam!’ Begrijp je wat ik bedoel?

Ivoormeeuw

Ik heb het gezien bij mijn broertje Paul. Die was net vier en mijn vader, mijn broers en ik dwongen hem de ivoormeeuw van Stellendam in zich op te nemen, zodat hij hem later op zijn lijst kon plaatsen. Ik deed eraan mee, stond erbij en zag dat er iets bij hem knapte. Sindsdien moet hij, tot op de dag van vandaag, niets van vogels weten.

Sinterklaas

Hoe krijg je dan je nazaat aan het vogelen? Geef er geen aandacht aan. Vertel niets over je hobby. Neem je dochter niet mee naar een twitch. Laat geen eindeloze serie vogelfoto’s zien. Duw je zoon geen verrekijker en al helemaal geen camera in zijn handen. Geef je dochter geen vogelboek cadeau voor Sinterklaas. De interesse komt dan vanzelf. Hopelijk.

Dat dus. Laat gezegd zijn (en wellicht in tegenstelling tot bovenstaande): Neem je kind zoals hij of zij is. Laat ‘ie’ zijn hobby en partner vooral lekker zelf kiezen.

Nou doei…