Onderdeel van Pixfactory

Op werkdagen voor 15.00 besteld, morgen in huis

Graspieper in de Oeverlanden

Download GRATIS het ebook '14 tips om meer te genieten van vogels' en ontvang onze 2 wekelijkse nieuwsbrief met de meest recente artikelen op vogelskijken.nl

 
Voigelvrijdag graspieper: Een graspieper op de paarse kattenstaart.
Een graspieper op de paarse kattenstaart. Fotograaf: Rob van Mourick

Elke vrijdag featured Vogelskijken.nl op Instagram een mooie, spannende, bijzondere of ontroerende vogelfoto. Omdat we deze ook graag aan niet-Instagramgebruikers laten zien, staan hier geregeld artikelen waarin de fotograaf iets vertelt over het proces van het maken van de foto. Natuurlijk laten we ook de betreffende foto zien. Rob van Mourick vertelt hoe hij in juli. speciaal naar graspiepers op jacht ging.

Als ik dit schrijf valt de eerste sneeuw en het is nog nauwelijks voor te stellen hoe heet het die dag in juli was in de Oeverlanden bij Strijen-Sas. De Oeverlanden is een zoetwater getijdegebied niet ver van mijn huis en voor mij bekend terrein. Je vindt er een enorme diversiteit aan vogels, maar die dag ging ik voor de graspiepers.

In juli staat de Oeverlanden in bloei. De vele soort gele composieten, donkerrode zuring en diep paarse kattenstaarten staan garant voor mooie contrasten, perches en achtergronden. En de graspiepers broeden er! Ik weet uit ervaring dat medio juli de jongen volop gevoerd worden. Dus met wat planning en een beetje geluk, levert dat mooie plaatjes op.

Vogelvrijdag foto:Een graspieper op Jakobskruiskruid.
Een graspieper op Jakobskruiskruid. Fotograaf: Rob van Mourick

Geen schaduw

Ondanks dat ik er vroeg ben is het al heet. De zon schijnt fel en er is geen schaduw in het open veld. Naast mijn camera apparatuur, zijn een goede hoofdbedekking en zonnebrandcrème in mijn nek dus geen overbodige luxe! Het weer nodigt uit om een korte broek te dragen, maar dat is géén goed idee. Naast de stekende planten zijn er ook veel dazen en teken. Bedekkende kleding, sokken over de broek en DEET zijn dus een must.

Bij aankomst wordt mijn aanwezigheid al luidkeels in vele vogeltalen verkondigt. Rustig en behoedzaam struin ik door de vegetatie, observerend en luisterend, hurkend en wachtend. De piepers zullen hun nestlocatie niet willen prijsgeven en dus een tijdje in dekking blijven. Het is essentieel niet achter de vogels aan te lopen maar geduldig te wachten. Uiteindelijk zullen ze doorgaan met hun belangrijkste taak, het grootbrengen van hun jongen, en zich weer laten zien.

Voigelvrijdag graspieper : Een graspieper in de donkerrode zuring.
Een graspieper in de donkerrode zuring. Fotograaf: Rob van Mourick

Voldoende afstand

Na een poosje geobserveerd te hebben, heb ik een goed idee gekregen waar ik me het beste kan installeren. Ik heb mijn 500mm prime met 1.4x teleconverter meegenomen. Zo kan ik voldoende afstand houden tot de vogels waardoor ze zich sneller zullen laten zien en natuurlijker gedragen. Het liefst fotografeer ik vanuit een laag standpunt, op ooghoogte van de vogels. Dat betekent in dit biotoop op ongeveer 60 centimeter vanaf de grond.

Zo laag bij de grond, zittend en uit de hand fotograferen met een zware lens houd je niet lang vol én leidt geheid tot lage rugklachten. Ik installeer dus mijn statief met schommelkop en stel deze af tot net boven de vegetatie. Daarna installeer ik mijzelf zo comfortabel mogelijk. Ik heb een stuk plastic meegenomen om op te zitten. Ik zit in een getijdegebied dus je trekt al snel vochtig op als je direct op de grond zit.

Zonder bewegingsonscherpte

Dan is het tijd om de camera in te stellen. Er is veel licht, dus ik belicht 2/3 stop onder om overbelichting van de lichte delen van de vogels te voorkomen. Met een diafragma van f/8.0 heb ik voldoende scherptediepte om de vogels van kop tot staart scherp te krijgen en met ISO 400 kom ik uit op 1/1000 sluitertijd. Genoeg om deze snel bewegende vogels zonder bewegingsonscherpte vast te leggen. Klaar!

Voigelvrijdag graspieper: een graspieper met een hooiwagen.
De Vogelvrijdagfoto: een graspieper met een hooiwagen. Fotograaf: Rob van Mourick

Daarna is het tijd om te genieten, dus koffie met een koek. Maar vooral ook genieten van de omgeving, van wat er groeit, bloeit, vliegt en zingt. Eén worden met de omgeving, rustig bewegen, vooral geen haast hebben… Als je zo een tijdje stil zit, wennen de vogels aan je aanwezigheid en zullen ze je steeds minder als een gevaar zien. Ze worden zelfs nieuwsgierig naar je, komen steeds dichterbij en vertonen meer hun natuurlijke gedrag.

Nu kan ik me volledig richten op het fotograferen en ik schiet een hele serie. De dramatiek van deze foto waar de graspieper een hooiwagen heeft gevangen, die met één poot de kop van de pieper aanraakt, als een soort van smeekbede waarmee hij probeert zijn lot te ontlopen, sprak mij in het bijzonder aan.

Rob van Mourick

Wil je meer weten over deze vogelsoort? Klik dan hier.

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reageer op dit artikel

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze artikelen vind je vast ook interessant: