Het najaar is bij uitstek dé tijd voor (weg)trekkende steltlopers. Twee grotere steltlopers, de grutto en de rosse grutto zijn deze keer aan de beurt. De ene is broedvogel, de andere allemaal doortrekker. Toch worden ze meer dan eens met elkaar verward.
Grutto
Onze nationale vogel is de grutto. En niet voor niets want eigenlijk iedereen kent wel deze majestueuze weidevogel. Helaas gaat het al jaren niet goed met onze weidevogels en de grutto is daar zeker geen uitzondering op. Zijn kenmerkende ‘gudde-GRUT-too gudde-GRUT-too’ is aan het verstommen en wordt steeds minder in het voorjaar gehoord. En dan te bedenken dat een flink deel van de Noordwestelijke populatie in ons land broedt.
Qua uiterlijk is de grutto een van onze grootste steltlopers met lange zware poten en in het voorjaar in meer of mindere mate oranjebeige hals en nek. De snavel is tweekleurig, zwarte punt met oranje basis. Opvallend in vlucht is de brede witte vleugelbaan over de vleugels. Deze witte vleugelbaan ontbreekt volledig bij de rosse grutto. Verder valt in vlucht de witte staartbasis op die een witte vierkant vormt. Bij de rosse grutto is het geen vierkant vlak maar loopt er een witte wig over de rug. Ook heeft de grutto een zwarte eindband aan de staart, die bij een rosse grutto meer zwart-wit gestreept is.
Rosse grutto
Het kleinere broertje van de grutto is de rosse grutto. De naam zegt het al, deze is in broedkleed op de borst en buik opvallend dieprood gekleurd. En dan vooral de mannetjes. De vrouwtjes lijken al veel meer op de vrouwtjes van de grutto. De rosse grutto is in ons land geen broedvogel, maar alleen doortrekker in flinke aantallen in het voor- en najaar. Ben je in mei op bijvoorbeeld Texel dat zie je soms flinke groepen in zomerkleed foeragerend op de weilanden.
Zoals gezegd, rosse grutto’s zijn een fractie kleiner dan de grutto vooral omdat ze minder lange zwarte poten hebben en een wat minder lange nek. De snavel van de rosse grutto is niet tweekleurig zoals bij een grutto, maar geheel zwart en licht omhoog gekruld, zoals bij een kluut. De witte vleugelstreep ontbreekt en de poten steken bijna niet voorbij de staart (en bij de grutto wel).
Kijk op de foto’s en de tekeningen van Elwin van der Kolk uit het boek Vogels Vergelijken voor de (subtiele) verschillen.
