Een tropische verrassing

Begin dit jaar vertrok ik voor een weekje Fuerteventura (een van de Canarische Eilanden). Niet om te surfen of om in de zon te liggen, maar om keihard te vogelen. Logisch. Het is namelijk ook een prima plek voor een aantal leuke ‘woestijnsoorten’. Denk hierbij aan kraagtrap, woestijnvink en zwartbuikzandhoen.

Net voor ons vertrek appte mijn reisgezel Bouke me nog dat, mochten we een roodsnavelkeerkringvogel zien én een foto kunnen maken van de vogel in vlucht, dit toch wel de kers op de taart zou zijn. Hij is duidelijk de optimist van ons tweeën en je moet natuurlijk altijd wat te wensen hebben. Maar goed beschouwd was het niet eens zo’n heel raar idee, want de soort broedt al een kleine tien jaar bij de rotskust van het eiland. Hoewel de broedplek min of meer geheim wordt gehouden, was de kans natuurlijk aanwezig dat we er misschien een keer ergens eentje zouden zien vliegen. Maar dat het zó spectaculair zou worden, dát hadden we van tevoren niet kunnen bedenken….

Een bezoekje aan het winkelcentrum

Goed, die ‘geheime’ plek was natuurlijk niet voor niets geheim, maar tijdens onze reisvoorbereiding vonden we wél meerdere meldingen van een keerkringvogel op een andere, zij het wat wonderlijkere plek. Bij een groot winkelcentrum. Huh? Yep! Weliswaar gelegen aan zee, maar toch. Aanvankelijk twijfelden we nog over de juistheid van de pointer, maar omdat er ook foto’s waren met gebouwen op de achtergrond zou het toch wel kloppen. We besloten er dus maar even heen te gaan. Je weet tenslotte maar nooit. 

Na wat zoeken vonden we de gebouwen van de foto’s en besloten we het maar even aan te kijken. En verdraaid, na een uurtje wachten vloog er opeens een keerkringvogel rondjes boven ons hoofd. Wat bizar, ik kende de vogel eigenlijk alleen van ‘boven zee’ en vooral van veraf. Zo had ik ze tenslotte ook gezien in Kaapverdië. Dit was echter een geheel nieuwe ervaring. Omdat ‘ie elke keer min of meer hetzelfde rondje maakte, konden we hem niet alleen prachtig bekijken, maar ook de nodige foto’s maken. Soms vloog de vogel zelfs zo laag dat ‘ie rakelings over de hoofden van nietsvermoedende toeristen vloog. Het moest allemaal niet gekker worden.

Batcave

Dit ging een tijdje zo door tot de vogel opeens leek te landen bij een kunstmatige vijver, net buiten ons zicht. We liepen er snel heen maar daar aangekomen was de vogel in geen velden of wegen meer te bekennen. We maakten nog wat grappen over een ‘batcave‘ (je weet wel, het hoofdkantoor van Batman) waarin ‘ie verdwenen kon zijn, maar besloten, toen we alles grondig hadden afgespeurd en het donker werd, om toch maar te gaan eten. Het was ons een raadsel waar de vogel was gebleven. Maar goed, hij zou toch wel gewoon ongezien zijn weggevlogen, zo redeneerden we terwijl we nog maar eens opschepten van de smakelijke Indiase tandoori gerechten en proostten op deze geweldige waarneming. De dag kon niet meer stuk.

De tweede ronde

Omdat we het allebei een waanzinnige soort vinden en we er de volgende dag toch bijna weer langs kwamen, volgde er een tweede bezoek aan het winkelcentrum. Een plek waar je nog niet dood gevonden wilt worden overigens, maar dit terzijde. Deze keer moesten we bijna twee uur wachten tot de vogel opeens, vanaf zee, kwam aanvliegen. Dat wachten was overigens geen straf hoor want we zaten lekker op de boulevard aan de koffie en in het zonnetje. Keihard vogelen of niet, het moet wel leuk blijven natuurlijk. 

Alsof het een ingestudeerde act betrof herhaalde het ritueel van de dag ervoor zich. Ook nu was het weer rondjes vliegen en nog even wat bakkeleien met de aanwezige meeuwen en casarcas, waarna de vogel even op de betonnen rand van de vijver ging zitten. Een vreemd gezicht hoor, zo’n ‘zeesoort’ op een menselijk bouwwerk, maar vooruit. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan. Want hoe vaak zie je zo’n vogel nu van zo dichtbij? En na nog weer wat rondjes te hebben gevlogen, was ‘ie wederom opeens weer verdwenen. Ons opnieuw in vertwijfeling achterlatend. Wat wás dit in hemelsnaam? Waar stonden we precies naar te kijken? We kregen er bijna de slappe lach van. Zaten we soms in Bananasplit ofzo?

Raadsel opgelost

Inmiddels meer dan geïntrigeerd door dit alles brachten we nog een derde bezoek en ook nu weer precies hetzelfde verhaal. Terwijl we nog even met twee Engelse vogelaars stonden na te praten over dit toch wel wonderlijke gebeuren (“very strange indeed”), hoorden we opeens een stern-achtig gekrijs, ergens bij de rand van de vijver. Even later kwam de keerkringvogel op z’n gemak tussen de rotsblokken, die naast de vijver lagen, vandaan gekropen. Ahaaaa… dáár zat ‘ie dus de hele tijd… Toch die ‘batcave’!

Bij nadere beschouwing trouwens niet eens zo’n heel gekke plek voor deze soort om even uit te rusten, aangezien het wel wat leek op de rotsen langs de kust, het terrein waar zo’n vogel zich normaalgesproken ophoudt. Ware het niet dat hier natuurlijk ook nog wel wat katten rondhingen. Enfin, hij zou wel weten wat ‘ie deed en afgaande op de eerdere waarnemingen ging het al minstens twee jaar goed. Het mysterie was in elk geval opgelost, hoewel we het allemaal nog steeds redelijk bizar vonden. 

Maar goed, wij hadden onze ‘kers op de taart’ gekregen op een manier die we niet gauw zullen vergeten. Want het is en blijft natuurlijk een uitzonderlijk prachtige verschijning, ook in een stedelijke omgeving….