Elke vrijdag featured Vogelskijken.nl op Instagram een mooie, spannende, bijzondere of ontroerende vogelfoto. Omdat we deze ook graag aan niet-Instagramgebruikers laten zien, staan hier geregeld artikelen waarin de fotograaf iets vertelt over het proces van het maken van de foto. Natuurlijk laten we ook de betreffende foto zien. Dit keer vertelt Raymon Melchers hoe hij met zijn zoon een steenuil zocht en vond.
Mijn oudste zoon Jace (7 jaar) had afgelopen winter een studiedag. Ik had nog vrije dagen genoeg en heb die dag vrij genomen om weer eens samen op pad te gaan. Hij heeft namelijk veel interesses, waaronder vogels. Hij heeft meerdere vogelboeken op zijn slaapkamer staan en zo nu en dan moeten er weer wat soorten worden afgestreept.
Steenuil
Nadat we de bosuil en de ransuil al eerder hadden gezien, was het nu de beurt aan de steenuil. Vaak probeer ik het niet te ver van huis te zoeken. De meeste vogels uit zijn boekje zijn dan ook in de regio Dronten gevonden en bekeken. Maar de steenuil is hier nog lastig vinden. Via waarneming.nl ben ik op zoek gegaan en zo zijn we bij het volgende koppeltje terechtgekomen.
Die dag was het prachtig weer. We gingen vroeg op pad richting de gevonden locatie. Ik wist dat ze aan de oostkant van het erf te zien waren. De uiltjes zaten in een vervallen schuurtje achterop een boerenerf, waar we ze mooi konden bekijken vanaf een fietspad langs de boerderij. Jace gewapend met een verrekijker en ik met de Canon 5D IV. In combinatie met de 500mm F4 en 1.4 extender op statief konden we er al snel één mooi bekijken. Deze zat heerlijk te zonnen op de nok van het schuurtje.
Instellingen
Zodra we alles klaar hadden staan ben ik wat gaan spelen met de instellingen. Ik fotografeer altijd in de M-stand in combinatie met auto ISO. Daarnaast zet ik het diafragma van de camera altijd iets terug. De maximale opening met deze combinatie is 5.6, maar vanwege de geringe afstand bestond daarmee de kans dat alleen de snavel scherp werd. Omdat er voldoende licht was heb ik de camera ingesteld op een diafragma van 7.1. De sluitertijd stond op 1/1000 seconde en met een klein beetje overbelichten (+1/3) kwam ik op een gemiddelde ISO van 400 uit.
Missie geslaagd, aldus mijn zoon, Maar ik was nog niet tevreden want ik had het andere uiltje nog niet gezien. Deze kwam niet veel later tevoorschijn en ging mooi in de uitsparing van de gevel zitten. Een mooi strak gekaderd vakje. Ik vind de strakke lijnen rondom het onderwerp – in plaats van bijvoorbeeld een boom of een egale achtergrond – altijd wel leuk. De combinatie vogels en bomen zorgen er vaak voor dat je onderwerp verdwijnt. Niet voor niets natuurlijk, want daar zijn hun schutkleuren juist voor bedoeld.
Beetje Saai
Gefocust op het uiltje in de uitsparing wachten we nog even op wat actie. Een duttende uil is natuurlijk hartstikke leuk om naar te kijken, maar wel een beetje saai. Gelukkig was er rondom het schuurtje genoeg beweging van katten, duiven en kauwtjes. En zowaar vloog er een kauw de goot in, vlak boven het uiltje! Met het scherpstelpunt nog op de uil heb ik de blikken van het uiltje mooi kunnen vastleggen. Deze foto sprak me vooral aan door de blik van het uiltje, maar ook door de schaduw.
Na nog geen twintig minuten ter plaatse te zijn geweest vond mijn zoon het nu toch wel echt mooi geweest. Hij blij, ik blij! Zelfs het uiltje was er klaar mee en sloot zijn ogen om even bij te komen en weer lekker van het zonnetje te genieten.
– Raymon Melchers (en Jace)
