Vogelfotografie: een woudaap

Elke vrijdag plaatst Vogelskijken.nl op Instagram een mooie, spannende, bijzondere of ontroerende vogelfoto. Omdat we deze ook graag aan niet-Instagramgebruikers laten zien, staan hier geregeld artikelen waarin de fotograaf iets vertelt over het proces van het maken van de foto. Natuurlijk laten we ook de betreffende foto zien. Robert Westerhof wilde een woudaap in Twente fotograferen. Het kostte wat moeite, maar uiteindelijk kreeg hij hem prachtig voor zijn camera.

Op 17 juni 2023 kwam er een melding van een roepend mannetje woudaap in Twente. De vogel werd regelmatig gehoord en af en toe vanuit het riet gezien. In de zomer van 2022 had ik nog leuke opnames gemaakt van twee jonge woudapen in Noord Spanje. Nu kon ik dichtbij huis een volwassen mannetje woudaap spotten en hopelijk op camera vastleggen.

Blaffende hond

Op 21 juni kreeg ik mijn eerste kans. Eenmaal op de plek aangekomen was er al een aantal  fotografen. De vogel was direct te horen. Het geluid kun je vergelijken met een op afstand blaffende hond; een bedompt ‘wroh’ geluid. De aanwezige spotters vertelden mij dat de vogel soms uren uit het zicht bleef. Gelukkig liet hij zich die avond zien en kon ik hem in fraai licht fotograferen. Helaas zat hij nog niet geheel vrij, maar ik was al zeer content met mijn foto’s.
Op 24 juni 2023 probeerde ik het nog eens. Ook nu ging ik in de vooravond omdat het licht dan zeer gunstig was. De vogel liet zich in het begin alleen horen. Op een gegeven moment vloog hij op en ging naar een andere plas. Ik liep samen met een andere fotograaf richting die andere plas. Mijn statief had ik nog even op de oude spotplek laten staan. Ook nu konden we de roep van de vogel goed horen en we zagen hem zelfs in het riet zitten. Helaas had je vanaf deze kant behoorlijk veel tegenlicht. Na vijf minuten vloog de vogel richting de andere plas waar het licht erg gunstig was. We liepen via het pad naar de plek en zagen dat de woudaap dit keer geheel vrij in de top van het riet zat!

Snel maakte ik een paar foto’s vanuit de hand, maar ik wilde natuurlijk ook graag mijn statief ter plaatse hebben. In een snelle wandelpas liep ik richting de eerste spotplek, waar mijn statief nog stond. Ik pakte snel mijn statief en in dezelfde wandelpas keerde ik samen met een kleine groep fotografen, die ook begrepen dat de vogel weer in zicht was, naar de juiste plek. Gelukkig zat de vogel nog steeds bovenin de top van het riet.

Timing

Het was nog niet gemakkelijk om de vogel goed vast te leggen. Op de voorgrond hadden we nog een rietkraag waarin we een doorkijkje moesten zoeken om vrij te kunnen fotograferen zonder dat er riet voor de lens zat. Omdat er ook wat wind stond moest ik behoorlijk timen wanneer ik kon klikken. De vogel heeft wel een uur in de top gezeten en draaide zich verschillende keren om. Ook liet hij nog de bekende paalhouding zien. Ondertussen moest ik nog eens van batterij en van sd kaartje wisselen, omdat je in een uur tijd natuurlijk weer veel te veel foto’s schiet.

Al met al heb ik een mooie serie kunnen maken. Achteraf realiseer ik me dat ik veel mazzel heb gehad. De dagen en weken daarna heeft de vogel geen enkele keer meer zo vrij voor een camera gezeten. De foto’s zijn gemaakt met een Canon R7 en een Sigma 150-600 sport lens. ISO 1600, AV 7.1, sluitertijd 1/640

– Robert Westerhof