Het autootje zo geparkeerd dat de hop rechts van mij zat. Zo kon ik ongezien uit de auto stappen, bij de bumper plat op de buik en zo tijger je naar het vogeltje toe. Geduld is een goede zaak want die hop ziet jou echt wel maar ziet toch geen 'gevaar'. Zo tijger je naar een mooi achtergrondje want das vaak belangrijker dan de vogel en hopen dat ie blijft zitten. Een hoop 'getob' en toch geeft het voldoening. Vanuit die hutjes is de eer toch voor de uitbater en is de gemakszucht funest voor de fotografie in het vrije veld.