Een Kerkuil zie je meestal slechts als een spierwitte schim in de duisternis die door de koplampen van je auto beschenen wordt. Het zijn echte nachtdieren. De pikzwarte ogen verraden zijn nachtelijke bestaan. Overdag zitten de uilen rustig te dutten. Dit doen ze in Midden-Europa het liefst in de buurt van of zelfs in menselijke bebouwing. Schuren met balken en open zolders, oude gebouwen met nissen, kerken, boerderijen. Wat moet de Kerkuil zonder de mens? Aan de andere kant is het triest genoeg ook zo dat de vogels graag op muizen jagen in wegbermen. Hierdoor worden er vele vogels doodgereden.
Herkenning
34 cm. Een bleke uil met wit gezicht en lange poten. Bovendelen oranje-beige, onderdelen wit. Ogen donker, geen oorpluimen. Nachtelijke levenswijze, maar jaagt soms overdag. Zit rechtop, met lange X-vormige poten en grote kop. Vlucht vleermuisachtig met veel glijvluchten. De ondersoort van Noord- en Oost-Europa, T. a. guttata, heeft donkerder bovendelen en beige onderdelen. Nestelt in schuren, kerktorens, ruïnes, etcetera.
Verspreiding
Komt voor in Verenigd Koninkrijk, Europa, Oekraïne, Belarus, ontbreekt in Scandinavië. Daarnaast ook in verspreid in Afrika. Is standvogel. In Nederland vrij schaarse broedvogel, jaarrond aanwezig.
Biotopen
Laagland, meestal bij boerderijen en dorpen. Heeft afwisselend landschap nodig met lage vegetatie, struiken en heggen.
Levenswijze
Voedsel
Verschillende kleine zoogdieren, met name muizen en spitsmuizen. Ook vogels en, vooral grote, kevers.
Eieren
Aantal eieren in legsel varieert, meestal 4-7, soms 3-11. Langwerpig tot ellipsvormig. Glad maar niet glanzend. Wit. Formaat 39,7 x 31,6 mm.
Geluid
Roep, meestal in vlucht, een angstaanjagende lange schreeuw. Volwassen en jonge vogels maken ook sissende en hijgende geluiden.
