Zo klinkt de grasmus

De grasmus (Curruca communis) is helemaal geen mus en zit ook niet in het gras. Het is wat een ongelukkige naam voor dit familielid van wat de Engels de ‘warblers’ noemen: het geslacht curruca (Provençaalse grasmus, braamsluiper) en wat verder weg het geslacht Sylvia (zwartkop en tuinfluiter). Allemaal hebben ze een wat brabbelende, snelle zang, vaak zonder veel structuur.

Zang

Een grasmus heeft altijd haast. Probeer eens heel snel 1 2 3 4 5 6 7 te zeggen en je hebt een indruk van de zang van de grasmus. Het meeste gehoorde zangtype is een eenvoudige, op en neer gaande strofe van zeven of acht raspende noten. Het zijn korte, stereotiepe strofen, zonder veel variatie. De strofe begint vaak met een hogere iets benadrukte toon en haast zich dan naar het eind. Het geheel klinkt zagend en raspend, vandaar ook zijn bijnaam krasmus.

De zang in baltsvlucht is behoorlijk verschillend. Deze is veel melodieuzer en langer, tot wel tien seconden, en bevat dan ook fluittoontjes en ook imitaties van andere vogels. Het geheel blijft altijd wel haastig klinken.

Zangactiviteit

Roep

De alarmroep in vlucht is een langgerekt hees tjurrrrrr, vaak een aantal malen snel achter elkaar herhaald.

Gedrag

De grasmus is meest al goed te zien. Hij zit opvallend op de top van een struik, op een telefoondraad of halverwege een boom. Opvallend is ook het silhouet. Net als bij zijn naaste verwanten zwellen de veren van zijn keel op tijdens het zingen.

In baltsvlucht vertoon de grasmus totaal ander gedrag. De grasmus stijgt en daalt met langzame vleugelslagen en lijkt dan op een enorme vlinder.

Interessante informatie & weetjes

• Het korte, zagende liedje met raspende tonen heeft de grasmus de bijnaam ‘krasmus’ opgeleverd.

Gelijkende soorten

De zang is niet te verwarren met die van andere vogels.

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met de Veldgids Vogelzang
Geluiden: app BirdSounds Europe, Henk Meeuwsen.