Download GRATIS het ebook '14 tips om meer te genieten van vogels' en ontvang onze 2 wekelijkse nieuwsbrief met de meest recente artikelen op vogelskijken.nl
Introductie
De Sijs en de Els, de Els en de Sijs. Dat is een echte liefdesband. Sijzen peuteren met grote behendigheid de zaadjes uit de elzenproppen en kunnen barre winters overleven. Ook in het bos kun je ze vinden, met name foeragerend op de zaden van berken en lariksen.
Fotograaf: René de Waal
Kenmerken
Sijzen zijn kleine, sierlijke vinken. Ze hebben een korte, gevorkte staart (1) en een vrij lang, spits snaveltje (2).
Kleed man
Mannetje sijs. De zwarte kin is op deze foto niet zichtbaar.
Het mannetje is geelgroen, met gestreepte flanken (3). De kruin (4) en kin zijn zwart. In vlucht is de vleugel overwegend zwart, met een opvallende gele vleugelstreep (5). In zit vormt de vleugel een bont patroon van zwart en geel. De buitenste staartpennen zijn aan de basis geel (6), net als de stuit (7).
Op onderstaande foto is de zwarte kinvlek goed zichtbaar. De grootte van de kinvlek varieert per individu.
Kleed vrouw
Het vrouwtje heeft een geel-witachtig en gestreept kleed. De vleugel is, net als bij het mannetje, zwart met gele vleugelstreep. Het zwart op de kruin en kin ontbreekt.
Het vrouwtje van de sijs heeft meer een geelwitte tint en is diffuser getekend.
Juveniel kleed
Sijs juveniel Fotograaf: René de Waal
De jonge sijs is donker gestreept op een bruinachtige mantel en rug en witachtige borst. De vleugelstreep is witachtig (9).
Sijs juveniel Fotograaf: René de Waal
Kenmerkend gedrag
Sijzen broeden bij voorkeur hoog in naaldbomen, vooral sparren. Overal waar uitgestrekte naaldbossen zijn, zoals in Scandinavië, in bergebieden in Zuidoost-Europa en de Britse eilanden.
Sijzen zijn echte zaadeters. De puntige snavel is bij uitstek geschikt om kleine zaden uit berkenkatjes, elzenproppen en kegels van bijvoorbeeld lariksen te peuteren. Omdat deze zaden vaak lastig te bereiken zijn moeten allerlei toeren uitgehaald worden om er bij te komen. Vaak hangen sijzen dan ook ondersteboven te foerageren.
Sijzen foerageren in groepen, soms met vele tientallen bij elkaar. Toch zijn ze vaak moeilijk te ontdekken; hoe langer je kijkt, hoe meer je er ontdekt. Hun voortdurende ‘gebabbel’ verraad hun aanwezigheid.
Sijzen halen allerlei toeren uit om bij de zaden te komen Fotograaf: René de Waal
Trekgedrag
In de winter trekken sijzen vanuit Oost- en Noord-Europa naar onze omgeving. De aantallen kunnen per jaar enorm sterk verschillen.
Gelijkende soorten
De Europese kanarie kan op het eerste gezicht verward worden met de sijs, maar heeft een kort, dik snaveltje, en is veel zwaarder gestreept. Het mannetje is net als de sijs geel, maar de zwarte kruin en kin ontbreken, net als de brede vleugelstreep.
Wist je dat?
Sijzen broeden in wisselend aantal in Nederland, met name op de Veluwe en in Drenthe. Daar zijn de aangeplante naaldbomen door hun leeftijd inmiddels van een geschikte omvang.
De sijs heeft een korte, golvende vlucht. Een groep sijzen lijkt min of meer door elkaar te dwarrelen.
René is geboren in december 1952. Hij is sinds twee jaar woonachtig in Noordwolde (Fr.), daarvoor in Amersfoort. Van jongs af aan was René gefascineerd door de natuur, en zwierf hij door de polders en bossen rondom Amersfoort. Ook haalde hij wekelijks natuurboeken bij de bibliotheek om zijn kennis te verrijken. Toen hij twaalf jaar was, werd hij lid van de plaatselijke afdeling van de NJN, waarmee hij elke zaterdag en zondag op excursie ging en in de vakanties op kamp overal in Nederland. In zijn werkzame leven was hij leraar op basisscholen in Amersfoort. René was jarenlang actief in de Vogelwacht Utrecht, als coördinator van de afdeling Amersfoort en in de redactie van het verenigingsblad 'De Kruisbek'. Hij houdt vogellezingen, geeft vogelherkenningscursussen, en schrijft bij tijd en wijle artikelen in de Kruisbek van de Vogelwacht.
René de Waal
René is geboren in december 1952. Hij is sinds twee jaar woonachtig in Noordwolde (Fr.), daarvoor in Amersfoort. Van jongs af aan was René gefascineerd door de natuur, en zwierf hij door de polders en bossen rondom Amersfoort. Ook haalde hij wekelijks natuurboeken bij de bibliotheek om zijn kennis te verrijken. Toen hij twaalf jaar was, werd hij lid van de plaatselijke afdeling van de NJN, waarmee hij elke zaterdag en zondag op excursie ging en in de vakanties op kamp overal in Nederland. In zijn werkzame leven was hij leraar op basisscholen in Amersfoort. René was jarenlang actief in de Vogelwacht Utrecht, als coördinator van de afdeling Amersfoort en in de redactie van het verenigingsblad 'De Kruisbek'. Hij houdt vogellezingen, geeft vogelherkenningscursussen, en schrijft bij tijd en wijle artikelen in de Kruisbek van de Vogelwacht.
