Zo herken je de fluiter

Kenmerken

Fluiters zijn kleine zangvogels die je in loofbossen kunt vinden. Het kan wel even een zoektocht zijn omdat ze graag hoog in de toppen van bomen vertoeven en qua verenkleed opgaan in hun omgeving. Gelukkig zijn ze bijzonder herkenbaar aan hun fluitende zang, waaraan ze ook hun naam te danken hebben. Fluiters trekken eind van de zomer naar warmere streken. Vanaf april kun je ze weer in Nederland aantreffen.

De fluiter valt op door zijn heldergroene rug en geelwitte onderkant. Zijn zang is een opvallend kenmerk, bestaande uit een reeks fluittonen die hoog en helder klinken. Je zou het kunnen vergelijken met de vink, maar dan rollender en zonder de verhoging aan het einde (de vinkenslag). Deze vogel is bijzonder actief en schuw, waardoor hij niet altijd gemakkelijk te spotten is, maar zijn karakteristieke zang verraadt zijn aanwezigheid vaak al van verre. Tijdens hun trektochten overbruggen ze enorme afstanden tussen hun broedgebieden in Europa en hun overwinteringsgebieden in Afrika.

Verenkleed

De fluiter is goed te herkennen aan zijn heldere kleuren. Hij heeft een mosgroene rug (1), een gele borst (2) en witte buik (3), en een lichte oogstreep (4). Zijn vleugels zijn donkerder groen met lichtere randen (5), en zijn staart is lang en slank (6). Er is geen onderscheid tussen man en vrouw.

Kenmerkend gedrag

Fluiters zijn zeer actieve en beweeglijke vogels. Ze fladderen vaak door het bladerdak op zoek naar insecten. Hoewel ze vaak hoog in de bomen bewegen, bouwen ze hun nest op de grond die ze maken van gras en bladeren. Ze gedijen daarom goed in bossen met weinig ondergroei.

Gelijkende soorten

De fluiter kan worden verward met andere kleine zangvogels, zoals de tjiftjaf en de fitis. Een duidelijk verschil is echter hun zang: de fluiter heeft een unieke, melodieuze fluittoon, terwijl de tjiftjaf een repeterende ’tjif-tjaf’ roept en de fitis een dalende reeks fluittonen zingt. Ook is de fluiter vaak groener van kleur dan deze verwante soorten en is iets langer.

Wist je dat?

Volgens onderzoek van Sovon bleken alle Fluiters uit Europa te overwinteren in de Congo-bekken in Afrika. Qua verspreiding bleek er geen onderscheid tussen fluiters vanuit Oost en West-Europa. Wel leven mannetjes en vrouwtjes gescheiden.