Op een dag in september 2024 besloot ik om bij Friesland buitendijks vogels te gaan fotograferen. Hoewel ik er eerder al een paar keer zonder succes was geweest, blijft het voor mij een favoriete vogelplek. Je weet maar nooit. De locatie staat bekend als hotspot voor roofvogels, reigers, zangvogels, steltlopers en velduilen. Bij aankomst heb ik geen vogels gezien die op muizen jagen. De muizenstand is natuurlijk bepalend voor de aanwezigheid van (roof-)vogels.
Opgejaagd
Met de verrekijker spotte ik wel een paar steltlopers: tureluurs en groenpootruiters. Voorzichtig ben ik er naar toegereden. De vogels kwamen steeds dichterbij en hierdoor heb ik een mooie serie van een groenpootruiter kunnen maken, die prima meewerkte. Nadat een bruine kiekendief jagend voorbij kwam, vloog hij plotseling op. Met de verrekijker volgde ik de bruine kiekendief.
De groenpootruiter was niet de enige vogel die opvloog. Tot mijn verbazing zag ik een velduil reageren op de aanwezigheid van de bruine kiekendief. De velduil ging de confrontatie aan en de bruine kiekendief liet zich verjagen. Zo snel ik de velduil had gespot, zo snel was ik hem ook weer kwijt. De zon was inmiddels achter de wolken en het werd steeds donkerder weer. Uit ervaring weet ik dat je met donker weer nog altijd mooie foto’s kunt maken. Zeker als de velduil op een weidepaal gaat zitten. Wat ik hoopte gebeurde: zomaar uit het niets vloog de velduil richting de weidepaal. Ik was de enige vogelfotograaf en kon dus rustig naar de velduil toerijden. Ik heb daar een mooie serie kunnen maken.
Jagende velduil
De velduil ging vervolgens weer jagen. Het werd steeds donkerder. Om voldoende belichting mogelijk te maken moest ik voortdurend de sluitersnelheid aanpassen. Het was windstil weer. De jagende velduil had geen geluk, want na elke duik zag ik dat hij geen prooi had. Op een gegeven moment kwam hij al jagend steeds dichterbij.
Het rustige jaaggedrag van de velduil gaf mij de kans om met een meetrekkende beweging (pannen) de uil in vlucht te fotograferen met een sluitersnelheid van 1/400 sec. Deze toepassing was ook de enige mogelijkheid om de velduil in vlucht te fotograferen.
De jagende velduil kwam zelfs zo dichtbij dat ik hem niet meer geheel in het kader kon houden. Het leverde dynamische vogelplaten op, met de kop scherp in beeld en vleugels in beweging. Na dit moment heb ik de velduil ook dagen later niet meer gezien. Vermoedelijk een gebrek aan veldmuizen.
Dit artikel is geschreven door Henk Laverman. Alle foto’s in dit artikel zijn ook door hem gemaakt.
