Welkom bij de rubriek “Op pad met Majoor”, waarbij ik, Tijmen Majoor, je graag tweemaandelijks meeneem op één van mijn vogelavonturen! Met een ornitholoog als vader is de appel niet ver van de boom gevallen. Vogelonderzoek, vogelen en fotograferen is mij verre van vreemd. In deze rubriek lees je alles over mijn passie voor de vogels! Net als in 2023 ben ik dit najaar twee weken gaan helpen op de ringbaan ‘De Vinkenbaan’ op Vlieland. Het was een memorabel seizoen!
De voorbereiding
Het doel van De Vinkenbaan is het uitvoeren van vogelringwerk in het kader van wetenschappelijk onderzoek tijdens de vogeltrek van half augustus tot half november. Net als vorig jaar ben ik dit jaar twee keer mee geweest als assistentringer. De eerste keer was tijdens de eerste week van het seizoen in half augustus, die in het teken staat van het opbouwen van de ringbaan. In deze week komt de trek op gang en hebben we dus genoeg tijd om alle netten op te zetten. Alles moet dan nog gebeuren en aangezien we meteen wilden gaan ringen, gingen we in het pikkedonker naar de baan. Met het eerste licht stonden de meeste netten klaar. De beweging van vogels kwam die dag langzaam opgang en met een aantal van exact 100 vogels in de netten was het geen verkeerde ochtend. Buiten het ringen om zijn we druk bezig geweest met het snoeiwerk om de ringbaan vrij te houden. De volgende dag hadden we 100+ vogels, maar verder dan een dagrecord oeverzwaluw en cetti’s zangers kwamen we niet. De rest van de week was het erg winderig en regenachtig waardoor de vangsten tegenvielen. Op vrijdag was de regen zelfs zo erg dat Frank Majoor, mijn vader, al eerder is vertrokken.
De dagen waarvoor je het doet
De laatste ochtend van de eerste week kwam Jeroen aan om de taken over te nemen, gelukkig had ik nog een paar uur voordat ik de boot op moest. Samen met Jeroen maakte ik de eerste ronde. Het bleek spannender dan deze hele week bij elkaar. Als je op de ringbaan vogels ziet rondvliegen is dat een goed teken. Niet alleen de aantallen maar ook de soorten vielen niet tegen. Toen ik een wel heel opvallende rietzanger zag hangen gingen alle alarmbellen rinkelen, een waterrietzanger! De waterrietzanger is een zeldzame broedvogel in Europa en zeker op de Waddeneilanden een hele zeldzame doortrekker. Na de waterrietzanger hoefden we ons niet te vervelen. De ronde erna hing het net vol met steltlopers en konden we het dagrecord tureluurs noteren. En alsof het niet gekker kon, toen ik mijn ronde vervolgde hing er zowaar een draaihals in de netten en twee netten verder een heuse tweede waterrietzanger! Een zeldzaam goede ringochtend… Wat een afsluiting van deze week ringen op Vlieland.
Siberië op Vlieland
De tweede week ben ik net als vorig jaar samen met Marcel Ruijs gaan ringen. Dit keer de eerste week van november waarin er nog volop lijster trek is. De week begon op zaterdag. Na een leuke eerste middag met veel vogels werd het alweer vroeg donker. Lekker vroeg eten en dan naar… de ringbaan! We gingen een poging wagen om in de nachtelijke uurtjes te ringen. Toen de netten net openstonden vloog er een velduil over de ringhut, helaas hebben we deze niet gevangen. Wel hadden we de tweede smient ooit voor de ringbaan. Na deze ringsessie konden we eindelijk naar bed, want de volgende ochtend moesten we weer vroeg naar de baan. Zondag hadden we meteen al 200+ vogels, waaronder een Siberische tjiftjaf. De volgende dag werden we weer verrast door een zeldzaamheid. Zo hadden we voor het 3e jaar oprij een dwerggors. Op dinsdag waren er niet heel veel vogels maar als je denkt dat je net alles hebt gehad verschijnt er toch weer een leuke soort in het net, ditmaal in de vorm van een appelvink. Een iets minder zeldzame soort dan de dwerggors, maar ze worden maar weinig gevangen op de ringbaan.
Vroege verjaardagscadeautjes
Op woensdag begon het echte werk. Altijd heb je wel een doelsoort in gedachten die je graag een keer wilt ringen. Deze week hoopte ik sterk op de Pallas’ boszanger, een prachtige Aziatische soort en een zeldzame trekvogel in Nederland. Halverwege de dag werden we dan ook enorm verrast toen we daadwerkelijk een Pallas’ boszanger vingen. En ook nog eens twee jonge sperwers, soms heb je van die dagen… Halverwege de middag vloog er zelfs nog een ruigpootbuizerd over de ringhut! ’s Avonds zijn we nog een paar uur teruggegaan waarbij we met succes meerdere bokjes en twee wintertalingen hebben kunnen ringen. Na een kort nachtje was het ineens 7 november, mijn 21e verjaardag! Dat was meteen een mooie afsluiting van het Vlielandavontuur dit jaar, waarin mijn ‘cadeautjes’ vroeg kwamen. Dit soort weken vergeet je nooit meer, tot volgend jaar!
