Op pad met Majoor – Kano vakantie Polen

Welkom bij de rubriek “Op pad met Majoor”, waarbij ik, Tijmen Majoor, je graag tweemaandelijks meeneem op één van mijn vogelavonturen! Met een ornitholoog als vader is de appel niet ver van de boom gevallen. Vogelonderzoek, vogelen en fotograferen is mij verre van vreemd. In deze rubriek lees je alles over mijn passie voor de vogels! Deze editie neem ik je mee naar het schitterende Polen, waar ik een avontuurlijke kanotocht heb gemaakt.

Niet voor het eerst

Vorig jaar was niet de eerste keer dat ik naar Polen ging om te kanoën, het was al weer de elfde keer op rij dat ik met de kano Polen ontdekte! Polen is een geweldig land met (snelstromende) meanderende rivieren. Dit jaar hebben wij in het westen op de rustige rivier de Warta gepeddeld. Daarom was het ook geschikt om de camera mee te nemen. Deze vakantie hebben we in totaal 338 km afgelegd in twee weken, een record voor ons. Ons recept voor deze vakanties: wildkamperen en koken op houtvuur.

Een mistige ochtend

Het avontuur begon met een lift door de kanoverhuur, die ons 338 kilometer stroomopwaarts heeft afgezet. Eenmaal aangekomen zag ik tijdens het opzetten van de tent gelijk een paartje grauwe klauwieren zitten, een talrijke soort hier in Polen. De volgende ochtend was ik al vroeg wakker om de grauwe klauwieren op te zoeken. Ik kroop uit mijn warme slaapzak de koude, mistige wereld in. Na een stukje lopen doemde de struik op uit de dichte mist waarna ik al snel een grauwe klauwier zag zitten. Het was een net uitgevlogen jong wat met moeite de struik omhoog krabbelde. Niet veel later zag ik dat er nog nog drie net uitgevlogen jongen in de struik zaten. Ze werden af en aan gevoerd met grote libellen. Achter mij hoorde ik de rits van mijn vaders tent opengaan en ik besloot weer terug te gaan. Na een wandeling naar de ‘Sklep’ voor boodschappen was het tijd om in te pakken en te gaan kanoën.

De Poolse schoonheden

In de dagen die volgden zagen en hoorden we prachtige en typische vogelsoorten voor dit gebied. Zo vielen we in slaap met kraanvogelgeluiden, werden we wakker met wielenwalen en tijdens het peddelen vlogen de grote zaagbekken voor ons uit. Halverwege de derde dag hoorden we ineens de typische roepjes ‘’pruuut pruut’’; bijeneters! Na even zoeken zagen we de eerste zitten en al snel volgde de rest. De rest van de dag zagen we nog verschillende zeearenden en hoorde we een familie buidelmezen. Op onze slaapplek bleek de slaapplaats van de bijeneters te zijn die hier met honderden kwamen slapen. Je verveelt je hier niet snel als je van vogels houdt!

Avontuur op het water

Dag vier bezochten we een vogelreservaat. Door eerdere tegenvallers waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen. Echter, nog voordat we het gebied in peddelden vlogen er al twee zeearenden voor ons uit. Vervolgens peddelden we een soort Biesboschgebied in waar we de hoofdstroom probeerden aan te houden. Op de overgang van bos naar open vlakte zagen we overal steltlopers, sterns en kraanvogels. We keken onze ogen uit terwijl de zwarte ooievaars voor ons opvlogen. Het bleek het begin te zijn van een groot stuwmeer waar allemaal slikken waren ontstaan, een waar vogelparadijsje. Niet veel later kwamen we uit op het daadwerkelijke meer die we de rest van de dag afpeddelden.

De dagen volgden en het wildkamperen viel nooit tegen. De ene dag sta je met de tent tussen de grauwe gorzen en de andere dag werd je wakker in een veld vol hoppen. Op de een na laatste dag was ik een beetje achterop geraakt omdat ik afgeleid werd door een ijsvogel. Helaas liet die zich niet meer zien dus was het tijd om te versnellen. Na twee bochten zag ik ineens een roofvogel zitten op een omgevallen boom in het water. Ik stopte met peddelen en dobberde langzaam dichterbij. Al vrij snel zag ik dat het om een fraaie wespendief ging. Ik pakte mijn camera erbij en tot mijn verbazing bleef de vogel rustig zitten waarna ik op maximaal vijf meter langs de vogel dobberde. Hij zag in mij en de kano geen gevaar. Voordat ik het wist was ik er alweer voorbij gedobberd door de stroming van het water. Pas toen ik weer verder peddelde besefte ik wat er was gebeurd, wat was dat een uniek moment! Gelukkig heb ik de foto’s nog.

Uitzwaai comité

Na 338 kilometer kanoën waren we eindelijk weer terug bij de kanoverhuur. Dat betekende tegelijkertijd helaas dat de vakantie er weer op zat. De pijn werd verzacht door een uitzwaai comité van bonte kraaien. Daarnaast troostte ons de gedachten dat we volgend jaar waarschijnlijk gewoon weer terug zouden komen om een nieuw stukje rivier te ontdekken. Het is en blijft misschien wel de mooiste manier om de Poolse natuur te ontdekken!