Onlangs overleed David Lynch, bekend van de iconisch televisieserie ‘Twin Peaks’. Eén van de bekendere uitspraken daarin was “The owls are not what they seem”. En precies dié gedachte heb ik de laatste tijd bij veel foto’s en filmpjes op sociale media ook. Dat zit zo.
Geliefde soort
De uil is een geliefde soort voor vogelaars, en zeker voor fotografen. Op zich niet gek, want uilen spreken nu eenmaal tot de verbeelding. Denk aan Harry Potter. Daarnaast is het fotograferen van bosuilen een makkie: veel vogels zitten namelijk een groot deel van de dag te dutten in de opening van hun boomholte. Zitten ze daar lekker te soezen, dan hebben ze hun ogen meestal dicht. Het zijn tenslotte nachtdieren. Op veilige afstand een plaatje maken van zo’n duttende uil kan over het algemeen niet veel kwaad. Maar ja, een uil met dichtgeknepen ogen ‘scoort’ aantoonbaar minder op de sociale media dan eentje met zijn ogen (wijd) open. En zie daar het probleem.
Open ogen
Natuurlijk kun je gewoon wachten of ze hun ogen misschien even opendoen. Soms gebeurt er namelijk na een tijdje iets in de omgeving waardoor ze even alert worden. Een onbekend geluid, een eekhoorn in de buurt, opdringerige kraaien, vechtende honden, een trauma-heli – er zijn genoeg triggers die de uil even doen opkijken om te checken of alles nog wel okay is. En misschien wordt ‘ie ook zonder aanleiding even wakker, kan zomaar gebeuren. Maar goed, ze kunnen daarentegen ook uren dutten zonder maar een (oog)spier te vertrekken.
Geduld
Geduld is een schone zaak, maar een toenemend aantal fotografen helaas niet gegund, zo lijkt het. Het moet ‘hier’ en vooral ‘nu’. Dus wachten tot de uil vanzelf even opkijkt vinden sommigen te lang duren. Het gevolg is dat deze lieden de raarste dingen doen om de uil zijn ogen te laten openen. Onder de boom op en neer gaan springen en hard roepen, of keihard geluid afspelen. Of, wat ik onlangs hoorde via iemand, een paraplu in- en uitklappen in de hoop zo de aandacht van de uil te trekken. Want, zo werd erbij gezegd ‘dat klerebeest moet nu maar eens wakker worden’. Zo zot had ik het nog niet gehoord. De foto’s zijn trouwens meestal niet om aan te gluren, met de uil als een konijn dat verschrikt in de koplampen kijkt. Daarvoor hoef je et dus niet te doen.
Verstoring? Dan geen ‘like’!
Het hoeft natuurlijk geen betoog dat dit volstrekt laakbaar gedrag is , want verstoring is altijd een ‘no go’. Zie je zoiets gebeuren, zeg er dan vooral wat van en leg uit dat de uilen daar zitten om te rusten. En je ze dus, het woord zegt het al, gewoon met rust moet laten.
Maar bedenk in elk geval bij de volgende post die je tegenkomt op de socials van een bosuil met uitpuilende ogen: “The owls are not what they seem”.. De kans bestaat dat het dier hiervoor namelijk (bewust) verstoord is. Trap daar dus niet met open ogen in, blijf kritisch op wat je ziet. En bij twijfel dan beter maar niet belonen met een ‘like’.
Nu zul je misschien zeggen “wat maakt zo’n like meer of minder nou uit”? Nou, veel druppels op een gloeiende plaat kunnen toch effect hebben….
