‘Grote vogels zijn altijd makkelijker vast te leggen’ heeft wel wat betrekking op mijn vogelfotografie. Hier in het Wilde Westen is het lastig om dichtbij vogels te komen. Alles speelt zich af vanaf de wandelpaden en dichtbij komen blijft altijd weer een uitdaging. Grote vogels zoals reigers en lepelaars zijn vogels die ook op een grotere afstand goed in beeld te brengen zijn. Waarbij de lepelaar vooral tijdens de landing door de mooie vleugelhouding een van mijn favorieten is.
Op een vroege ochtend was ik in een van mijn local patches op zoek naar lepelaars. In de verte vond ik er een paar die rustig aan het foerageren waren. Ik pakte snel mijn camera uit mijn fotorugzak en begon te fotograferen. Altijd mooi om te zien hoe deze vogels de bodem systematisch afzoeken naar voedsel. Langzamerhand begon het licht te hard te worden en ik besloot om een andere keer terug te komen.
Met je snufferd in de modder
Onderweg terug naar de auto kwam ik een andere fotograaf tegen.
‘Mogguh is het nog wat?’ Af en toe voel ik me net een visser langs de waterkant met de vraag of ze nog willen bijten😉. ‘Ja, die grutto’s daar op die slikplaat, mooi hè?’
Hoog vanaf een volledig uitgeschoven statief fotografeerde ze met een telelens naar beneden gericht onze gevleugelde vrienden. Na wat standaard vogelpraat geef ik haar voorzichtig de tip om ook eens zonder statief vanaf een laag standpunt te fotograferen vlak over het water; zo creëer je een veel rustigere achtergrond.
‘Dus je vraagt mij om in de modder te gaan zitten?’, zegt ze lachend.
“Nee joh gewoon plat op de grond met je snufferd in de ganzenpoep”, reageer ik bijdehand. Ze liet zich niet kennen en stoer ploft ze neer op de drassige oever. ‘Wow, dat ziet er heel anders uit!’ Fanatiek ging ze verder met het vastleggen van onze Hollandse trots, terwijl ik gniffelend mijn weg vervolgde.
Bij de parkeerplaats aangekomen wierp ik nog een laatste blik over het gebiedje en zag in de verte als een stilleven haar statief nog boven het riet uitsteken, met daarnaast twee wiebelende kaplaarzen. “From amature to pro in one minute”😉!!
Tegenlicht
Het is ondertussen ergens eind juni als ik eindelijk weer eens tijd heb om de lepelaars op te zoeken. Ik arriveer in de avond om met tegenlicht de lichte vogels tegen een donkere rietkraag in de schaduw te fotograferen. Zo creëer je het ideale contrast om low-key opnames te maken. De vogels komen mooi los van de achtergrond en met een beetje geluk komt er ook nog wat actie met opspattend water dat dan mooi oplicht met dat tegenlicht.
Na wat beelden gemaakt te hebben ben ik niet tevreden. Ondanks de ideale omstandigheden gebeurt er weinig; de meeste vogels hangen een beetje rond of foerageren, maar die standaardbeelden heb ik al genoeg.
Genieten
Ik besluit nog even te genieten van de rust en de natuur, sluit mijn ogen en geniet van de vele vogelgeluiden. Tot ik mijn ogen open en links vanuit het riet één van de lepelaars druk zie rond rennen. Zo, die heeft het op zijn heupen, geen idee wat er aan de hand is.
Ik kijk in de lucht en zie hoog boven mij een andere lepelaar rondcirkelen op zoek naar een geschikte landingsplek. De drukke lepelaar volgt de vliegende vogel vanaf de slikplaat en met de beknopte vogelkennis die ik heb, neem ik aan dat dit een indringer in zijn territorium is?
Niets is minder waar; de vliegende lepelaar landt gracieus op de slikplaat waar ik direct een paar beelden van schiet. Na de landing wordt deze lepelaar direct door die ander achternagezeten, een gevecht? Snel richt ik mijn Nikon 800mm PF lens op dit spektakel, stel scherp en met 20 beelden per seconden laat ik de Z9 mijn geheugenkaart rap vullen. Het water spat alle kanten op, perfect belicht door het tegenlicht wat een waanzinnig beeld geeft tegen de donkere rietkraag in de achtergrond.
Oudervogel
En dan gebeurt er iets moois wat ik nog niet eerder gezien had. Het blijkt een oudervogel te zijn die net voedsel heeft gehaald. De jonge vogel was dus enthousiast zijn ouder aan het begroeten, steekt zonder pardon zijn lange snavel in de keel van de oudervogel en begint gulzig het gebrachte voedsel te verorberen. Wow, wat gaaf zeg, ik geniet zo van dit tafereel dat ik volledig vergeet om daar beelden van te maken. Zo zie je maar dat er altijd wel iets mooi gebeurt in de natuur en dat vogelkennis je een betere vogelfotograaf maakt, zodat je in kan spelen op unieke momenten die vanuit het niets plaats kunnen vinden.
Om de juiste belichting in te stellen heb ik manueel een spotmeting gedaan op de lepelaars en daar een correctie van +1,5 stop toegevoegd. Zo zorgde ik ervoor dat mijn onderwerp continu perfect belicht is. Zou ik matrixmeting gebruiken en niet de belichting corrigeren, dan zou de donkere achtergrond ervoor zorgen dan de vogels overbelicht zouden zijn. Tussendoor je beelden checken op je lcd en gebruik te maken van de ’blinkies’” die de overbelichte partijen weergeven zorgen ervoor dat je altijd verzekerd bent van een perfecte belichting.
Dit artikel is geschreven door Marko Hoops. Alle foto’s zijn ook door hem gemaakt.
