Interview Yannick Wouters: een jonge vogelaar met mooie ambities

Met een gezonde mate van bevlogenheid richt Yannick Wouters zich op de toekomst. Hij wil zich inzetten om écht het verschil te maken voor vogels en natuur.

Op zijn negende fietste Yannick met zijn vader in de landelijke omgeving van zijn woonplaats Spijkenisse. Langs het Spui zag hij daar zijn eerste kievit en hij weet nog goed dat hij dat een geweldig mooie vogel vond. En dat vindt hij nog steeds. Gewapend met zijn eerste eigen camera probeerde hij steeds meer te leren over vogels en hun gedrag. Op de middelbare school leerde hij zijn “vogel mattie”, Michael van Beveren, kennen. Samen gingen ze op ontdekking in de natuurgebiedjes rondom Spijkenisse. Op de allereerste ontdekkingstocht kwam hij een putter tegen. ‘Dat moment zie ik als hét moment dat ik écht ben gaan vogelen’, zegt Yannick.

Inmiddels is de 20-jarige Yannick al flink ontwikkeld in zijn kennis over vogels en natuur in zijn algemeenheid. ‘Ik studeer toegepaste biologie en zit in mijn laatste jaar’, vertelt hij. ‘Ik heb zo via mijn stages en medestudenten heel veel kunnen leren en mogen zien. Natuurlijk had ik al wat kennis opgedaan voordat ik aan deze studie begon. Zo ging ik heel veel samen met Michael in de omgeving vogelen. We konden aansluiten bij een lokale groep vogelaars. Daar heb ik veel geleerd van Annemieke, Finne en Nathan. Zeker op het gebied van mijn favoriete vogels, de zeevogels, heb ik veel opgestoken van Chris de Nooijer.’

Waarom zijn zeevogels jouw favoriet?

‘Chris en Annemieke namen mij een keer mee naar de Maasvlakte. Het was een Noordwestelijke wind en er zaten meerdere tellers over de Maasmond te turen. Wat was dat vet om te zien’, vertelt hij lachend. ‘Die zeevogels die net achter de branding vliegen, de onvoorspelbaarheid en het feit dat eigenlijk alles een “krent” in de pap is. Het zijn toch soorten die je normaal niet kunt zien. De pijlstormvogels zijn mijn lievelingsvogels. Ik zou daar graag in de toekomst mee willen werken. Bij een NGO die via onderzoek deze soorten beschermd.’

Je hebt stagegelopen voor je studie, was dat ook met zeevogels?

‘Nee dat niet. Ik heb vorig jaar mijn stage mogen doen bij het Kenniscentrum Akkervogels. Daar mocht ik me bezighouden met het monitoren van broedpaartjes van grauwe kiekendieven. Dit is zo’n mooi voorbeeld hoe je als NGO het verschil kunt maken. Als er een broedpaartje wordt gevonden in een graanveld wordt er gelijk contact gemaakt met de boer. Zo kunnen we ervoor zorgen dat de jongen veilig groot kunnen worden met een beschermingskooi. Dan is er natuurlijk het ringen en soms zenderen om de kieken tijdens hun migratie te volgen. Ik heb zelfs een begin kunnen maken met een onderzoek naar de rui bij grauwe kiekendieven. Daar is nu inmiddels al veel meer data over verzamelt, erg interessant.’

En dit jaar ben je voor stage in het buitenland geweest?

‘Ja, dat was super! Ik mocht stagelopen bij een door Nederlanders gerund bedrijf in Costa Rica, Work for Nature. Zij beheren 200 hectare land met secundair en primair regenwoud. Vroeger waren er plantages. Er wordt nu onderzocht hoe de natuur zich op de verschillende stukken bewerkt land ontwikkeld. Mijn onderzoek ging voornamelijk over meerdere soorten boomkikkers. Er komen drie soorten boomkikkers voor en er waren daar verschillende poeltjes voor mijn onderzoek.  Het was vaak onderzoek in het donker, op pad met de zaklamp en luisteren naar de roepende mannetjes. Ik heb zelfs nog mee kunnen helpen aan de herintroductie van een zeldzame boomkikker. Verder heb ik met andere studenten meegeholpen met verschillende onderzoeken over mieren, zoogdieren en dagvlinders.’

Had je dan nog wel tijd om te vogelen?

‘Zeker weten’, vertelt Yannick lachend. ‘Ik heb me daar prima vermaakt. Elk vrij uurtje of zelfs vrije weekenden ben ik er met de stagebegeleider Maarten op uit gegaan. De vogels zijn echt niet normaal zo mooi, heel kleurrijk en zo anders dan in Europa. Je kunt tot zekere hoogte vogels herkennen aan hun “jizz” maar soms klopt het totaal niet met wat je kent. Zoals we hier de “kbv tjes” hebben zijn het in Costa Rica de “kgv tjes” oftewel de Kleine Groene Vogeltjes. Neem bijvoorbeeld de winterkoning; in Europa hebben we één soort. In Costa Rica zijn er wel twintig verschillende soorten winterkoning. En die zijn echt niet uit elkaar te houden.’

‘Het landschap kent een enorme rijkdom aan vogels. En sommige soorten zijn gespecialiseerd aan een grondsoort of komen alleen maar op bepaalde hoogtes voor. Zo kun je echt niet alles zien terwijl het land niet eens zo heel groot is. Mijn soortenlijst was zeer goed gevuld.’

Had je nog wenssoorten die in vervulling zijn gegaan?

‘Ik had niet echt een lijst met wenssoorten. Ik heb het over mij heen laten komen. Elke dag stond ik weer op met de gedachte wat ga ik vandaag voor bijzonders waarnemen? Want dat is echt zo, elke dag kwam er wel iets bijzonders voorbij. Een mooie kever, een gave libel of een fraaie vogel.’

Op de vraag of er toch niet een soort vogel bovenuit sprong, antwoord Yannick: ‘De zwaluwstaartwouw. Dat is gewoon een prachtige vogel met een sierlijke vlucht. Soms zagen we grote groepen cirkelen, en ja daar word je wel stil van. Ook de fregatvogel was gaaf om te zien en de montezuma oropendola, een kraai formaat troepiaal, was een doelsoort. Die laatste is heel algemeen in Costa Rica en Maarten keek er al niet meer van op. Maar het is een prachtige vogel om te zien.’

Verbaasd was Yannick dat hij ook nog vogels zag die in Nederland voorkomen. Zo zag hij een plevier die hem erg bekend voorkwam, maar als je aan de andere kant van de wereld bent verwacht je dat niet. Het was een zilverplevier, een kosmopolitische soort.

En valt het dan tegen om te vogelen in Nederland?

‘Integendeel, ik vind het weer heerlijk om in Nederland te vogelen. Ik zag van de week een Lepelaar overvliegen en daar word ik gewoon blij van. Ik heb genoten van de tropische soorten maar ik vind de soorten van het gematigde klimaat toch net leuker. Ook kijk ik uit naar de zeevogeltrek. Als de wind een beetje meewerkt bén ik op de Maasvlakte. En daar hoop ik natuurlijk op een aantal pijlstormvogels, zoals de grauwe pijlstormvogel. Ik zou ook graag een keer willen zeevogelen op Westkapelle, dat is toch de beste plek om zee-trek te monitoren. Ik ben geen twitcher die het hele land afgaat om soorten te zien, alleen als het echt een bijzonder beesie is natuurlijk.’
Aankomende 5 oktober is Yannick ook van de partij tijdens de telling op de Maasvlakte voor EuroBirdwatch 2024

Houd je dan geen levenslijst bij?

‘Jazeker wel, ik zet mijn waarnemingen op waarneming.nl en ik probeer natuurlijk echt wel nieuwe soorten op mijn levenslijst te krijgen. En dat is niet alleen met vogelsoorten maar ook met andere soortgroepen.’

En ga je in de toekomst iets met vogels doen?

‘In de toekomst zou ik graag iets met de bescherming van vogels willen doen. Dus werken bij een NGO die echt het verschil kan maken om vogels in hun eigen omgeving te beschermen. Bijvoorbeeld BirdLife Cyprus. Ik ga dit laatste schooljaar ook bewust proberen een stageplek te vinden waarbij ik daarna misschien kan blijven om onderzoeken en beschermingsprojecten voort te zetten.’

Op de vraag of hij nog een wens heeft voor de vogels, antwoord hij; ‘Ik zou wensen dat er meer wordt gedaan om samen met vogels te leven, ook vanuit de overheid. Vanuit mijn stage heb ik gemerkt dat er veel boeren zijn die graag meer ruimte zouden krijgen om iets voor de vogels of natuur op hun land te kunnen doen. Nu moet er overal een vergunning voor worden aangevraagd. Iets simpels als een heg voor vogels aanplanten mag niet zonder vergunningen.’

Met deze mooie wens sluit ik het interview met Yannick af. Een vogelaar met ambitie die zeker het verschil gaat maken voor de vogels in Nederland en daarbuiten. Wil je Yannick volgen? Kijk dan eens op zijn sociale media accounts.

Instagram: dutch_birder
Linkedin: Yannick Wouters