Caroline Walta (1971) keek volgens haar ouders al in de wieg naar vogels. Ze groeide op in Den Haag en dit verklaart misschien haar passie voor de ooievaar, de iconische vogel van de stad. Om deze vogels te bestuderen en te beschermen doet ze vrijwilligerswerk voor de Stichting Ooievaars Research & Knowhow (STORK). Ook is ze actief voor World of Birds, de Haagse Vogelbescherming, Sovon en het Vogeltrekstation. Daarnaast is ze auteur bij Vogelskijken.nl. In dit interview kom je meer te weten over deze bevlogen vogelliefhebber!
Jij was er als vogelaar dus al heel vroeg bij?
Zeker. Blijkbaar was ik als baby al gefascineerd door vogels. Om mijn ‘honger’ naar vogels te stillen, nam mijn moeder me mee naar de kinderboerderij. Daar lag ik op mijn buik bij de sloot eendjes te kijken. Of ik struinde door een struik, op zoek naar een roodborst.
Mijn eerste echte herinnering aan een vogel, is het moment dat ik een putter zag in het park. Deze herkende ik niet, maar hij viel natuurlijk wel op met zijn kleurrijke verenkleed. Thuis zocht ik op wat het was in een vogelgidsje en het geluksgevoel dat ik toen had, staat me nog steeds bij.
Ik zat op dat moment op de basisschool. Het wilde in die tijd nog wel eens gebeuren dat ik niet op tijd kwam, omdat ik onderweg was gestopt bij bijvoorbeeld een roffelende specht. In mijn beleving had ik daar zo’n 10 tellen bij stil gestaan, hoogstens een paar minuten, maar als ik op school aankwam gaf de klok toch echt aan dat ik ruim een half uur te laat was.
Zo gaat het trouwens nog steeds in mijn leven: “Caroline? O, die is er nog niet. Die valt later wel binnen en probeert dan in de gang haar telescoop weg te moffelen.”
Klopt het dat jij een speciale band hebt met de ooievaar?
Ja, dat klopt. Als je als baby al naar vogels kijkt, dan moet je lievelingsvogel wel de ooievaar zijn, wordt er vaak gegrapt. Het is bovendien het beeldmerk van de stad waar ik ben opgegroeid: Den Haag. In mijn kindertijd was de soort nagenoeg uitgestorven. Nu doe ik ruim 10 jaar onderzoek naar een gezonde populatie.
Verder is de ooievaar de perfecte soort om mensen voor het eerst kennis te laten maken met vogels: een markante verschijning, zowel in het veld als op zijn nest. De nestbouw, het paren, broeden, het grootbrengen en het uitvliegen van de jongen, het is allemaal super-zichtbaar. Door ringterugmeldingen valt er veel te leren en uit te leggen over de trek. Het onderzoek brengt me in contact met vogelaars wereldwijd. De ooievaar is voor mij de ideale ambassadeur voor vogels, vogels kijken en grenzeloze vriendschappen.
Wat houdt dat onderzoek precies in?
In de regio Den Haag monitor ik de ooievaarsnesten, lees ik jaarrond ringen af en bemiddel ik bij problemen, bijvoorbeeld als de vogels met een takkenberg schoorstenen en ventilatiegaten bedekken.
Mijn nieuwsgierigheid naar de populatiedynamiek van de Haagse ooievaars werd geprikkeld doordat ik iemand ooit hoorde zeggen dat er ‘te veel’ ooievaars waren gekomen. Ik wilde dat eens toetsen aan data en zo ben ik gestart met een ringproject. De vraag was: worden het er inderdaad steeds meer? Na tien jaar onderzoek is de conclusie: het zijn er weliswaar meer geworden, maar de groei is heel bescheiden. Interessant was om te zien dat de jongen die uitvliegen in de regio op trek gaan. Ze blijven dus niet hangen in de winter, zoals eerst werd gedacht. Terugmeldingen van deze jongen in Nederland komen vervolgens vanuit het hele land. Ook zien we dat de overwinterende ‘Haagse’ groep van circa 40 ooievaars uit de wijde omgeving komt. Er is er zelf één bij die in Artis is geringd. Deze dieren verzamelen zich hier na het broedseizoen en brengen hier de winter door.
Heb je naast de ooievaar nog meer favorieten?
In Nederland kennen we de witte en af en toe een zwervende zwarte ooievaar, maar wereldwijd zijn er 20 soorten. Het lijkt me erg gaaf om ze allemaal eens te zien. En ik heb als ‘urban birder’ een zwak voor stadsvogels.
Daarnaast heb ik een passie gekregen voor kromsnavels (papegaaien en parkietachtigen). Deze passie ontstond toen ik vrijwilligerswerk deed op Bonaire voor een project gericht op het herstel van de populatie geelvleugelamazones op het eiland. Vervolgens maakte ik kennis met World of Birds. Eén van de dingen die ik doe is het bijstaan van eigenaars van probleempapegaaien. Zoals vogels die erg agressief zijn of veel lawaai maken. Het zijn ontzettend intelligente dieren die prikkels en uitdaging nodig hebben. Als je de eigenaars helpt met het trainen van de vogels en ze wapent met wat kennis dan zijn de problemen vaak goed te verhelpen. Mijn missie is vooral voorkomen dat mensen in impuls een kromsnavel aanschaffen. Helaas zien we nog steeds dat gezelschapsvogels na een korte tijd worden afgedankt. De vogels kwijnen ergens in een kooitje weg, omdat mensen vinden dat de zorg en aandacht ze teveel tijd (en geld) kost.
Heb je van je passie ook je werk gemaakt?
Dat wilde ik aanvankelijk wel. Als kind wilde ik boswachter worden. Mijn ouders zeiden echter dat dat geen slimme keuze was. Boswachter zijn was meer iets voor oude mannen, er zou geen werk in te vinden zijn, enzovoort. Uiteindelijk ben ik na het afronden van het VWO een HEAO-opleiding gaan volgen. Dat was echter niet goedkoop en na één jaar moest ik een pauze nemen om met een baan mijn bankrekening aan te vullen. Daarna zou ik weer verder gaan met studeren alleen daar is het nooit meer van gekomen. Ik ben blijven werken, eerst als receptioniste, later als directiesecretaresse. In die banen bleek ik erg goed te zijn, ik vond het super leuk én ik hield tijd over voor mijn vogelhobby.
Wat spreekt jou zo aan in deze hobby?
Er zijn heel veel vogelzaken waar ik enthousiast van wordt, zoals het lezen van ringen. Het is spannend speurwerk en je draagt een steentje bij aan de wetenschap. Als ik een ring zie tijdens het vogelen dan moet ik hem aflezen, als kost het me drie uur! En soms maak je onvergetelijk dingen mee. Zoals het moment dat ik in Zuid-Afrika bij het lezen van ringen ineens een grote stern tegenkwam die was geringd op Texel. Een bijzondere bijkomstigheid is, dat je door de ringen in contact komt met vogelaars van over de hele wereld, van Afrika tot Scandinavië.
Ik kan ook enorm genieten van uren turen naar vogelgedrag, een keer een spannende twitch doen, in waadpak wadvogels tellen of helpen in vogelopvangcentra wereldwijd. In mijn eentje kan ik enorm genieten van vogels kijken. Ik vind het heerlijk om alleen in de natuur te zijn. Gewoon in het stadspark, langs het strand, of op een ander continent in een hut met een voorraad noedels en een waterput.
Verder heb ik veel aan de hobby gehad tijdens zware tijden. In periodes dat iedere dag een opgave was, hielp het vogels kijken me er doorheen. Door gewoon de verrekijker te pakken en de telescoop voor het raam te zetten, pak je het leven dan weer op. Mijn vogelavonturen maken van mij een vrolijker en veerkrachtiger mens.
