Onderdeel van Pixfactory

Op werkdagen voor 15.00 besteld, morgen in huis

Gina de grauwe franjepoot

Download GRATIS het ebook '14 tips om meer te genieten van vogels' en ontvang onze 2 wekelijkse nieuwsbrief met de meest recente artikelen op vogelskijken.nl

 
Fotograaf: Martijn Bot

Het is toch wonderlijk hoe “men” in het dagelijks leven vaak probeert om niet met de kop boven het maaiveld uit te steken, maar tegelijk ook weer niet wil opgaan in de grijze massa. De gulden middenweg, het poldermodel, dat lijkt voor velen toch de levenswijze die moet worden nagestreefd. Nou, dat geldt niet voor ons! Wij behoren tot de steltlopers, maar we zijn niet bepaald dertien in een dozijn.  Mijn naam is Gina, ik ben een grauwe franjepoot en dit is mijn verhaal. 

Steun aan Petra

Mag ik me eerst van harte scharen achter het pleidooi van Petra de pestvogel aangaande Nederlandse vogelnamen? Ik weet niet wie het woord “grauw” geïntroduceerd heeft en wanneer in de etymologische geschiedenis het woord is opgedoken, maar ik zou, mede namens onder andere grauwe klauwieren en grauwe kiekendieven, vriendelijk doch dringend willen verzoeken dit misplaatste en ronduit beledigende bijvoeglijk naamwoord te vervangen door één die de lading wél dekt. Kijk in het voorjaar eens goed naar ons; zo moeilijk kan het toch niet zijn om een alternatief voor “grauw” te vinden?? 

Oké, toegegeven: ik ben op het moment van schrijven niet op mijn mooist. Zie het als ons equivalent van jullie huispak: niet om aan te zien, maar lekker comfortabel en onopvallend. Maar om ons nu te benoemen naar het moment waarop we in ons onelegante winterkloffie gehuld zijn, zegt meer over jullie dan over ons! 

Gina in winterkleed. Fotograaf: Martijn Bot

Zwemmend leven

Het is nu februari en ik dobber ergens in de Arabische zee voor de kust van Oman. Vanaf mijn favoriete plekje op de toendra net ten oosten van Asólfsstaðir op IJsland heb ik afgelopen herfst 6000 kilometer afgelegd om hier in een heerlijk klimaat en in een voedselrijke zee de winter door te brengen. Ik zei tussen spreekwoordelijke neus en lippen door “dobberen”, maar daarmee kom ik al meteen bij misschien wel het meest in het oog springende verschil met zo goed als alle andere collega steltlopers.

Zoals de naam al doet vermoeden lopen zij, maar wij zwemmen! Eenieder die wel eens heeft wadgelopen weet hoe vermoeiend het is om door slik of modder te ploegen. Toch verbaas ik me erover dat zo goed als alle soorten die ik tegenkom zich angstvallig vast blijven klampen aan die gewoonte. Wij doen dat al sinds franjepootheugenis niet meer! Ik kan me voorstellen dat mijn gelobde poten, hét gereedschap bij onze capriolen op het wateroppervlak, niet zullen worden beschouwd als het toppunt van elegantie en stijl en nooit een schoonheidsideaal zullen worden, maar verrekte handig zijn ze om meerdere redenen wel! Zwemmen is veiliger, we zijn veel wendbaarder, mijn poten woelen allerlei heerlijkheid in het water omhoog en het uitzicht vanaf het wateroppervlak is vaak ook nog eens prachtig. Zwemmend worden mijn “koetenvoeten” ook nog eens handig aan het zicht onttrokken, dus ik heb er eigenlijk alleen maar profijt van!

Vrouwelijk schoon

En nu ik het toch over het uiterlijk heb: de term “adult mannetje in zomerkleed” staat in jullie vogelaarswereld gelijk aan het summum van pracht en heeft een soort mythische, gouden lading. Dat wil je voor je lens, daar ben je naar op zoek, pas met een volwassen mannetje heb je een soort écht gezien! Nou, niet bij ons; een volgend verschil met zo goed als alle andere vogelsoorten. Ze zijn lief, hoor, onze mannen, en zorgzaam bovendien. Maar als je het over schoonheid hebt, dan moet je toch echt bij ons vrouwen zijn! Mannetjes zijn slechts een fletse afspiegeling van ons; ook wel eens verfrissend, nietwaar? 

Ik heb trouwens wel eens horen beweren dat we dit fenomeen delen met de mens, maar of dat een algemeen aanvaarde conclusie is, weet ik niet.

Grauwe franjepoot man. Fotograaf: Martijn Bot

Niets tegen de mannen vertellen…

Even terugkomend op dat zorgzame van onze mannen: ik wil er niet te veel nadruk op leggen, maar het onderwerp helemaal omzeilen kan eigenlijk ook niet. De reden van mijn terughoudendheid is dat ik geen slapende franjepoten wakker wil maken. Ik ben niet wereldvreemd en zie heus welke veranderingen het feminisme stap voor stap bij jullie te weeg brengt. Waar ik een beetje bang voor ben is dat onze mannen hier lucht van krijgen en zich dan wellicht geroepen voelen om een stroming masculinisme op gang te brengen. Daar zitten wij franjepootvrouwen dan weer totaal niet op te wachten…

Het volgende punt dat ons onderscheidt is er namelijk eentje waarvoor ik me telkens als ik het vertel wel een beetje schaam, maar ik zou het tegelijk nooit anders willen…. Het is zo dat wij vrouwen, hoe zeg ik dat netjes… het niet zo nauw nemen met monogamie. Oftewel: we geven in het voorjaar lekker toe aan de lentekriebels en spreiden zo de kansen op sterk nageslacht. Zo geformuleerd klinkt het nog best logisch en plausibel, toch? Als er eenmaal eitjes zijn gelegd, knijpen we er als een dief in de nacht tussenuit en laten we het broeden en de volledige opvoeding aan de mannen over. Dat betekent dus dat ik moeder ben van vele kinderen, maar dat ik ze niet zou herkennen al zou ik tegen ze aan zwemmen. En daarnaast is het ook verre van zeker dat degene aan wie ik de opvoeding toevertrouw ook daadwerkelijk de vader is. 

Hoe dat voelt, vraag je je af? Nou, heerlijk, eigenlijk zijn mijn zomers één lange vakantie! Geen gepiep aan je kop, geen bekkies die 24 uur lang om eten vragen, niet jezelf compleet wegcijferen om vervolgens als een afgeragde voddebaal augustus te halen. Nee, voor mij is dit een ideaal leven en ik snap niet waarom wij zo goed als de enige zijn die het zo aanpakken. Ik kan het iedereen aanraden; je zult alleen de mannen “even” moeten overtuigen…

Verrukkulluk!

Oftewel: mooier dan mannen, lekker drijven in plaats van sjokken en vaders in hun kracht zettend: grauw is niet alleen letterlijk een misplaatste naam! We zijn kleurrijk in alle betekenissen van het woord!

Nou, ik ga me maar weer eens laven aan het overvloedige buffet dat het warme wateroppervlak van deze zee biedt. Ook in de winter hoef ik feitelijk weinig anders te doen dan slapen, eten en zorgen dat ik niet gegeten word. Het leven als vrouw franjepoot is simpelweg verrukkulluk!

Wil je meer weten over deze vogelsoort? Klik dan hier.

5 reacties

  1. Ha ha, ik ben het helemaal met Gina eens hoor, en met jou Martijn: wat nou grauw?? Wat een mooi inkijkje in het leven van deze kleurrijke persoonlijkheid, dank je wel
    Ik heb ze helaas nog nooit in het echt gezien in broedkleed – ze wilden niet meewerken op Shetland. Maar zelfs in winterkleed vind ik ze best mooi hoor, best een stylish huispak…

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reageer op dit artikel

5 reacties

  1. Ha ha, ik ben het helemaal met Gina eens hoor, en met jou Martijn: wat nou grauw?? Wat een mooi inkijkje in het leven van deze kleurrijke persoonlijkheid, dank je wel
    Ik heb ze helaas nog nooit in het echt gezien in broedkleed – ze wilden niet meewerken op Shetland. Maar zelfs in winterkleed vind ik ze best mooi hoor, best een stylish huispak…

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze artikelen vind je vast ook interessant: