Elke vrijdag plaatst Vogelskijken.nl op Instagram een mooie, spannende, bijzondere of ontroerende vogelfoto. Omdat we deze ook graag aan niet-Instagramgebruikers laten zien, staan hier geregeld artikelen waarin de fotograaf iets vertelt over het proces van het maken van de foto. Natuurlijk laten we ook de betreffende foto zien. Bas Schuring ging op zoek naar een lachstern maar vond een juveniele woudaap waarvan hij meer dan duizend foto’s maakte.
Die bewuste dag, eind augustus 2022, zat er al een aantal dagen een lachstern in de Nieuwe Driemanspolder bij Leidschendam. Voor mij op fietsafstand. En hoewel ik ook graag zonder specifieke verwachtingen naar vogelgebieden ga en wel zie wat er op mijn pad komt, had ik die dag een doel. Om in het gouden licht van de opkomende zon te kunnen fotograferen fietste ik die ochtend gewapend met een thermosfles koffie en camera tergend vroeg naar de plek waar de vogel zou moeten zijn. Eén probleem: ter plaatse was de lachstern in geen velden of wegen te bekennen.
Plan B
Na een klein halfuurtje zoeken, besloot ik te gaan voor plan B. Ergens in dezelfde omgeving broedt al enkele jaren de woudaap. Het beste licht zou ik door de extra fietsafstand niet meer kunnen benutten, maar alleen al het vooruitzicht dat er een kans was om de zeldzame woudaap te kunnen fotograferen, zorgde voor een gezonde spanning.
En soms zit dan alles mee. Meteen bij aankomst viel mijn oog op een juveniele woudaap. Het zat op een eilandje, vrij dicht bij de waterrand in wat takken. Nu kwam het kleedje van pas dat ik meestal meesleep, om – zonder in de modder te hoeven liggen – toch vanuit een zo laag mogelijk standpunt te kunnen fotograferen. Het eerste moment leek nog niet meteen hoopgevend. De vogel zat doodstil, in de schaduw, tussen begroeiing en last but not least: eigenlijk ging ik voor een volwassen mannetje dat qua kleuren een stukje spectaculairder is. Maar de nog lage zon stond precies goed en na een tijdje begon de jonge woudaap in beweging te komen.
Hart in mijn keel
Soms weet je al tijdens het afdrukken van de camera dat je iets bijzonders vastlegt. Iemand met andere interesses zal het waarschijnlijk niet begrijpen, maar dit was zo’n moment waarbij mijn hart in mijn keel klopte. Alles viel samen. De woudaap voor mijn neus op slechts enkele meters afstand, zacht licht, laag standpunt en de vogel foerageerde zeker een volle dertig minuten tegen een modderwand. Modder als achtergrond klinkt niet meteen aantrekkelijk, maar het was juist de combinatie van de donkere achtergrond in de schaduw en de vogel in mooi licht dat zorgde voor enkele bijzondere foto’s, waaronder de vogelvrijdag-foto.
De foto is gemaakt met een Tamron 150-600 G2 op een Nikon D500. Instellingen: 600mm, ISO 1600, f/9, 1/1000 sec. Bewerkt in Lightroom om het licht-donker contrast te accentueren.
Van alle foto’s die ik die ochtend nam, springt er voor mij persoonlijk één boven de rest uit. De foto van de jonge woudaap, tegen een donker gat in de modderwand, met één poot zwevend vlak boven het water met daarin de reflectie. Het zorgt voor een mooie symmetrie en een ‘gloomy’ sfeer.
Uiteindelijk keek ik die dag, meer dan duizend foto’s later, verwachtingsvol om mij heen in de hoop dat iemand had gezien wat voor unieks mij zojuist was gebeurd… Niemand uiteraard. Wel had een opportunist van mijn concentratie gebruik gemaakt om mijn fleecetrui te stelen die achterop mijn fiets zat. Het kon de pret niet drukken.
Eén reactie
Prachtig