Column: Direct Marketing

In den beginne

Lang geleden, toen ik mijn eerste, voorzichtige schreden zette op het vogelaarspad, was natuurlijk vrijwel alles nieuw. Goed, van een duif, specht of meeuw had ik natuurlijk wel eens gehoord, maar de meer exotische soorten waren, nou ja, precies dat dus.

Uit die tijd herinner ik me nog goed dat ik een keer door de duinen liep en op een duindoorn een klein vogeltje zag zitten met een zwarte kop en een oranje borst. Wat een beauty! Dat het hier geen roodborstje betrof, dat wist ik inmiddels wel. Maar wat dan wel? In mijn hoofd ging ik snel de veldgids af (de smartphone bestond nog niet, laat staan een vogel-app): dit moest haast wel een roodborsttapuit zijn. Wow, wat gaaf zeg! Nog vol van de adrenaline kwam ik thuis, pakte het vogelboek erbij en verduveld: ik had er inderdaad eentje gezien. Tevreden zette ik een kruisje in de gids: ‘gezien’! Vrij snel kwam ik erachter dat het een vaste bewoner was van de duingebieden bij mijn woonplaats, en dat echte vogelaars hem stoer als ‘robotap’ aanduidden. Vanaf dat moment ging er eigenlijk geen duinwandeling meer voorbij zonder dat ik een robotap zag. Maar, zoals het met veel dingen gaat: als ze gewoon worden, kijk je er onbewust misschien steeds minder naar om en verbleekt over tijd de verwondering daarmee ook enigszins. 

Geheel vernieuwd?

Wanneer dit gebeurt bij shampoo, tandpasta of frisdrank, dan is er altijd wel een slimmerik op een marketingafdeling die een reclamecampagne bedenkt in de trant van ‘geheel vernieuwd’, ‘nieuwe formule’ of ‘nu nóg lekkerder’. In vrijwel alle gevallen is dat complete onzin, want er is natuurlijk helemaal niks veranderd aan het product. Maar op die manier lukt het ze toch vaak om onze aandacht weer even op het product te vestigen. 

De natuur heeft niet zo’n gelikte marketingafdeling. Hoewel?

Snel een paar decennia vooruit…. 

Toen ik in het voorjaar op een duintop in alle rust wat om me heen zat te kijken, mijn camera in de aanslag (want je weet maar nooit), hoorde ik vlak achter me opeens het bekende geluid van een robotap. Dat klinkt als ‘trak trak’ volgens de vogelgids. Heel voorzichtig draaide ik me om, en daar zat inderdaad een mannetje te roepen. Kijkend door de verrekijker werd ik weer bevangen door de schoonheid van dit vogeltje en voor even teruggevoerd naar mijn eerste ontmoeting. En ondanks dat ik er inmiddels talloze gezien moet hebben, was mijn enthousiasme over deze prachtsoort weer helemaal terug. Deze keer niet vanwege een gladde marketeer, maar gewoon door het vogeltje zelf. Een soort ‘direct marketing’ dus. Met als overtuigende boodschap: ‘weliswaar nog steeds precies hetzelfde, maar nog even betoverend’.