Fotograaf van de maand – mei 2025: Anke Oudejans.
En dan ben je zomaar ineens fotograaf van de maand……
Leuk hoor! (Wil bedankt voor deze eervolle “titel”)
Korte bio: Vertel eens iets over jezelf. Wie ben je, waar woon je, wil je iets vertellen over je leeftijd, beroep, je apparatuur.
Mijn naam is Anke Oudejans, en ik woon samen met mijn vriend Guido, en poes Marie in Uitgeest.
In het dagelijks leven werk ik als verpleegkundige op de acute opname afdeling van het Rode Kruis ziekenhuis in Beverwijk.
Mijn baan is erg leuk, maar kan ook wel wat hectisch zijn, en op mijn vrije dagen zoek ik dan ook graag de rust op in de natuur.
Vroeger deed ik dat door lange wandelingen te maken met onze trouwe viervoeter Maxx, maar na zijn overlijden besloten we om voorlopig geen nieuwe hond te nemen.
Ik miste niet alleen mijn retriever, maar ook een doel om naar buiten te gaan.
Op een dag liep ik met Guido in “de Dorregeesterpolder”, en zag daar een vogel voor me het riet in vliegen. Toevallig had ik die dag een fototoestel bij me en wist ik een (zeer slechte) foto van dit vogeltje te maken. Thuisgekomen keek ik op mijn iPad en zag een “heel wonderlijk” vogeltje met een soort van bakkebaarden.
Het was natuurlijk een baardmannetje, maar dat wist ik toen nog niet.
Ik was verbaasd dat er zulke mooie vogeltjes bij mij in de buurt leefden, en bedacht hoe leuk het zou zijn om dit vogeltje wat beter op de gevoelige plaat vast te leggen.
Ik kocht mijn eerste “vogelcamera”, de Sony RX10, en ging op zoek naar de baardmannetjes. Het duurde vervolgens zo’n anderhalf jaar voordat ik ze daar weer terugzag, maar gelukkig bleek er nog veel meer leuk spul in dat riet te zitten.
Het is inmiddels alweer zo’n 7,5 jaar geleden dat ik die eerste baardman zag.
Tegenwoordig maak ik mijn foto’s met een full-frame camera (Sony 7M4) met een prachtige lichtsterke 400 mm lens, maar in dat rietveld ben ik nog veel te vinden, het is op loopafstand van mijn huis.
Hoe en waarom ben je in de vogelfotografie verzeild geraakt? Doe je nog aan andere vormen van fotografie? Hoe lang fotografeer je al?
Ondertussen had het “vogelvirus” mij flink te pakken. Ik las veel, en leerde van alles over vogels en raakte vooral gefascineerd door hun trekgedrag. Ongelooflijk wat voor afstanden die beestjes kunnen afleggen. Ik kan ontroerd raken als ik de eerste grutto in het vroege voorjaar weer zie in “mijn” weiland, wetende wat voor afstand hij heeft afgelegd.
Dit weiland ligt op tien minuutjes fietsen van mijn huis, tussen Uitgeest en Castricum.
Het gebied wordt beheerd door stichting “De Hooge Weide”. Deze stichting doet veel voor het behoud van de weidevogels., zo wordt er gezorgd voor voldoende plas-dras, kruidenrijke grasvelden, en vossen worden geweerd met schrikdraad.
De meeste vogels zijn (voor een fotograaf) op vrij grote afstand te zien, maar vooral de grutto lijkt hier niet zo schuw te zijn.
Prachtig vind ik ook de grote groepen goudplevieren, die hier juist weer in het najaar en winter te zien zijn.
Uitgeest ligt niet ver van het Noord-Hollands duinreservaat, en ook het strand is dichtbij. Ik ga dan ook meestal niet ver van huis, vind dat er in mijn eigen omgeving genoeg te beleven valt.
Ik ben ook niet iemand die veel kilometers rijdt voor een bijzondere dwaalgast. Het liefst ga ik alleen op pad en het “met zijn allen op een rijtje” voor die bijzondere soort is niet zo aan mij besteed (Ik vind het overigens wel leuk om de foto’s van die bijzondere vogel te zien op Birdpix).
Voor mij staat kwaliteit van de foto altijd voorop, en dat kan dus ook prima een gewoon pimpelmeesje zijn uit eigen achtertuin. Dus liever een scherpe mees, dan een onscherpe papegaaiduiker.
Tijdens mijn achtertuinprojectjes krijgt Marie huisarrest. Zij zou zich graag met het proces bemoeien, maar mijn kansen zijn nihil met haar in de buurt. Overigens is ze gelukkig beter in het vangen van muizen dan vogeltjes.
Voor het fraai vastleggen van meesjes gebruik ik wel wat lokvoer zoals meelwormen of een likje pindakaas, maar zelfs met dit voer vind ik het nog best een hele uitdaging om de vogel precies op die plaats te krijgen waar je hem hebben wilt.
Ik kan me er in ieder geval uren mee vermaken.
Wat zijn je favoriete gebieden of landen?
Ik blijf dus veelal in eigen omgeving, maar zeker één keer per jaar gaan we wel naar een Waddeneiland. De onvermijdelijke vraag welk eiland dan je favoriet is, vind ik lastig te beantwoorden omdat elk eiland wel wat heeft.
Ik vind “De Slufter” op Texel prachtig, met superleuke vogels zoals de strandleeuwerik. (het is me nog niet gelukt om hier een knappe foto van te maken). Het groene strand op Ameland is fantastisch, met steltlopers zoals kluut en tureluur op het strand. Op Terschelling struin ik graag rond in een natuurgebied bij Hoorn, “de Koegelwieck”.
Op Vlieland kijk je vanaf je hotelkamer zo op het wad. En op Schier vind je wel de meeste rust. Gelukkig hoeven we niet te kiezen!
Wie regelmatig op birdpix foto’s bekijkt zal het misschien opgevallen zijn dat veel van mijn ingestuurde foto’s op IJsland zijn gemaakt. Een prachtig land waar we nu drie keer geweest zijn, waarvan de laatste keer in hoedanigheid van vogelaar. Guido is overigens geen vogelaar, hij vermaakt zich meer met landschapsfotografie. Ik vind het eigenlijk wel leuk dat we allebei wat anders doen, want dat biedt mij ook de gelegenheid om gewoon eens om je heen te kijken en niet “alles” te zien door de lens van een camera.
Vorig jaar hebben we de zuidkust van IJsland bezocht, en zijn we zeker wel met een aantal mooie plaatjes thuisgekomen.
Zo is het gelukt om van de koddige papegaaiduikers wat leuke beelden te maken, ze zaten mooi te poseren op de rotsen bij Dyrholaey.
Wat ik ook zo leuk vind aan IJsland is dat je vogels die wij kennen als wintergast, daar in hun broedgebied kunt aantreffen.
Een van mijn mooiste IJslandfoto’s vind ik die van de koperwiek, met zijn snavel vol voedsel. Hij dook zomaar opeens op vlakbij de Skogafosswaterval.
Ook de goudplevier trof ik daar in zijn prachtige zomerjas.
Deze plevier liep eerst van me weg, maar toen ik ging liggen verscheen hij al spoedig weer van achter een heuveltje en keek me nieuwsgierig aan.
Hoe werk je meestal? Vanuit de auto? Vanuit een schuilhut? Wandelend?
Deze tactiek werkt vaak beter dan het achtervolgen (en dus opjagen) van vogels.
Ik probeer meestal om vogels naar mij toe te laten komen door ze eerst goed te observeren van een afstand. Vaak lukt het overigens ook niet hoor, maar dat hoort wel bij deze hobby.
Ik ga nooit met te hoge verwachtingen op pad, want instrueerbaar zijn vogels natuurlijk niet.
Soms lukt het echt wel lange tijd niet om wat leuks te “schieten”, maar als het dan weer wel eens lukt, geeft dat veel voldoening.
Wat zijn jouw tips voor andere vogelfotografen?
Mijn tip voor anderen is dan ook om vooral plezier te hebben in de hobby, ook al kom je soms niet met de allerbeste foto’s thuis.
Mij overkomt het nog wel eens dat het net even niet lukt om op het “moment suprême” het onderwerp scherp in beeld te krijgen. Niet leuk, maar snel weer vergeten….
Wat vind je je beste foto, en vertel er eens iets over? Hoe en wanneer heb je hem gemaakt?
Misschien kwalitatief niet mijn beste, maar wel de foto waar ik het meeste mee heb is die van een viertal drieteentjes.
Van deze strandlopers kan ik geen genoeg krijgen, wat een koddige dribbelaars zijn dat toch. Ze willen bovendien ook nog wel eens goed meewerken, en lopen vaak zo de lens in.
Heb je je ergens in gespecialiseerd? Wat kenmerkt jouw foto’s?
Wat kenmerkend is voor mijn foto’s vind ik zelf lastig om te benoemen.
Ik probeer in ieder geval vaak om op ooghoogte te komen, en lig dan ook meestal languit gestrekt op de grond.
Mijn hart ligt echt wel bij de vogels, en daar ligt dan ook de focus op.
Ik fotografeer ook wel eens een vlindertje en als er een aantal hazen gezellig voor de lens gaan staan rammelen neem ik daar natuurlijk ook wel een foto van.
Maar het is dus voornamelijk vogels, en alles wat er toevallig mijn pad kruist.
Welke rol speelt Birdpix voor jou als fotograaf?
Sinds ruim een jaar ben ik vaste bezoeker van Birdpix, en stuur ik regelmatig een foto in.
Reden kan zijn dat ik de foto zelf wel geslaagd vind, maar het kan ook juist zijn dat ik wat twijfels heb, en nieuwsgierig ben naar de eventuele feedback.
Ik hecht waarde aan de mening van andere fotografen/moderators, en vind dat ik juist door die kritiek nu betere foto’s maak.
(Ik zie nu zelf ook eerder de te warme kleur of het uitgebeten wit).
Ik haal ook inspiratie uit foto’s van anderen, want wat een “juweeltjes” zitten erbij.
Vind het zo knap als je onderscheidend kunt zijn. Bij sommige birdpixers weet je al dat zij de maker zijn, zonder naar de naam te kijken.
Wat zou je nog graag willen doen op vogelfotografie-gebied? Welke foto wil je nog maken?
Er zijn nog zoveel wensen, alleen al omdat ik nog heel veel soorten mis in mijn verzameling.
Maar als ik iets zou moeten noemen, dan is het misschien toch wel weer die baardman, hangend in een mooie winterse rietpluim.
Wie wil je benoemen tot fotograaf van de komende maand, en waarom?
Toen ik hoorde dat ik de volgende fotograaf van de maand mag benoemen, dacht ik meteen aan Loes Belovics.
Ik kende haar foto’s al van de “Vroege Vogels-site”, en vind ze prachtig.
Ik heb haar ooit gevraagd met wat voor camera en lens zij fotografeert, en door dat antwoord gaf zij mij “het laatste zetje” en heb ik toen besloten om andere spullen aan te schaffen.
Daar heb ik nooit spijt van gehad, ik heb nu nog meer plezier in mijn hobby.
Ik ben heel benieuwd hoe Loes “werkt” en naar de weg die zij heeft bewandeld.
