Korte bio: Vertel eens iets over jezelf. Wie ben je, waar woon je, wil je iets vertellen over je leeftijd, beroep.
Ik ben Loes Belovics, geboren en getogen in de mooie Gooi- en Vechtstreek en kort na mijn pensionering 5 jaar geleden heb ik mij in Zandvoort gesetteld, aan zee wonen was altijd al een grote wens. Ik kom dan ook regelmatig op het strand om me te amuseren met die leuke drieteenstrandlopertjes!
Hoe en waarom ben je in de vogelfotografie verzeild geraakt? Doe je nog aan andere vormen van fotografie? Hoe lang fotografeer je al?
Na het veel te vroege overlijden van mijn man trok ik veel de natuur in, want echt, natuur heelt. De behoefte destijds aan een nieuwe uitdaging leidde vervolgens tot mijn eerste stapjes in de (natuur)fotografie zo’n 15 jaar geleden. Aanvankelijk dacht ik daarbij vooral aan landschap en vogels, ik probeerde alles uit en uiteindelijk ontstond er een passie voor macrofotografie.
De wens om ook vogels te fotograferen bleef wel sluimeren, maar als ik het probeerde bakte ik er niet veel van, mijn foto’s waren te vaak niet scherp. Meer kennis én de aanschaf van betere apparatuur 3 jaar geleden maakten echter het verschil en sindsdien heb ik me vooral gericht op het onder de knie krijgen van de vogelfotografie.
Wat vind je leuk aan het fotograferen van vogels? Zijn er ook minder leuke kanten aan?
De verscheidenheid, zowel in soort als in habitat, het gedrag, hun zang, hun schoonheid, het fascinerende feit dat ze kunnen vliegen, én de uitdaging om dat allemaal mooi in beeld te vangen.
De minder leuke kant vind ik de hoeveelheid foto’s waarmee ik thuis kom, maar om net dat éne momentje te pakken te krijgen moet je nu eenmaal veel schieten. Het wordt gelukkig al wel minder omdat ik gerichter en selectiever ben gaan fotograferen, maar het zijn er vaak nog steeds veel om uit te zoeken.
Heb je je ergens in gespecialiseerd? Wat kenmerkt jouw foto’s?
Ik heb mijzelf ooit eens horen zeggen dat ik vogels zou willen fotograferen zoals ik mijn macro’s maakte, d.w.z. onderwerp scherp in een zachte en sfeervolle omgeving. Ik realiseerde me dat ik dat alleen met een groot en open diafragma zou kunnen bereiken, waarna ik mezelf na een jaar lang heel hard twijfelen verwend heb met een 400mm f/2.8.
Daar heb ik nooit spijt van gehad, hooguit van het feit dat ik zo lang getwijfeld heb. Maar ja, zo’n grote uitgave voor een hobby, ik vond het eigenlijk te gek voor woorden!
In mijn macrotijd werd er wel gesproken van ‘Loes-foto’s’ en dat hoor ik nu ook wel bij mijn vogelfoto’s, dus blijkbaar is het me gelukt om daarbij diezelfde sfeer te bereiken. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik moet oppassen om niet steeds hetzelfde te doen, maar dat is dan weer een mooie uitdaging!
Hoe werk je meestal? Vanuit de auto? Vanuit een schuilhut? Wandelend?
Vanuit de auto fotograferen spreekt me niet zo aan, ik mis daarbij het buiten- en natuurgevoel. In de drukke randstad is het bovendien ook vrijwel niet mogelijk.
Schuilhutten vond ik vooral perfect toen ik net mijn nieuwe spullen had, de mooie Sony A1 met dus die prachtige 400mm prime. Meters maken, camera door en door leren kennen én volop gelegenheid om het gedrag van de vogels te observeren en te leren kennen. Hutten als HBN10 en de Weidevogelhut Marken hebben daarbij mijn voorkeur, vanwege het lage standpunt en de natuurlijke omgeving, daar kom ik nog steeds graag.
Bij hutfotografie probeer ik wel steeds de lat een stukje hoger te leggen. Zo heb ik bij mijn laatste bezoek aan HBN10 afgelopen april vooral geprobeerd om actiemomenten in beeld te vangen.
De meeste voldoening haal ik uit het zelf vinden van een plekje, maar dat vind ik nog niet zo gemakkelijk. Ik ben best wel verwend met de AWD en het NP Zuid-Kennemerland als ‘achtertuin’, maar beide gebieden mag je niet vóór zonsopkomst in en je moet in veel gevallen een flink eind lopen. Lopen vind ik heerlijk, dus dat is geen punt, maar ik zou graag vóór het eerste licht ter plekke zijn en dat lukt dus niet.
Dit voorjaar had ik een prachtige plek gevonden met o.a. kleine plevier, watersnip en witgatje. Iedere ochtend dat ik er naar toe ging probeerde ik stiekem een vroeger tijdstip, tot ik de boswachter tegen het lijf liep. Het bleef bij een stevige berisping, maar ik durfde het daarna toch niet meer te doen.
Later vertelde iemand mij dat die maatregel vooral in het belang is van de schemerdieren. Die toelichting had ik graag van de boswachter vernomen, want begrip voor de regels maakt dat je je er ook aan houdt.
Wat zijn je favoriete gebieden of landen?
Tot vorig jaar maakte ik regelmatig tripjes in eigen land, ergens een fijn huisje huren en me gedurende dat verblijf helemaal richten op de fotografie. Terugblikkend was twee weken Lauwersmeer absoluut een hoogtepunt. Dat voorjaar was het een en al plas dras, iedere dag kwamen er meer steltkluten, en dan waren daar ook nog kemphanen, bosruiters en nog veel meer. Toptijd! Ook heel leuk trouwens om daar meerdere Birdpix-fotografen tegen te komen, gezellig zij aan zij op onze yogamatjes bij de madeliefjes 😉
En toen werd ik vorig jaar 70… Toen kwam ineens het besef dat als ik ooit nog zou willen reizen ik niet te lang moest wachten. Tot die tijd was de behoefte er niet, maar het idee ging steeds meer spelen. Ik zag een mooie fotoreis naar Bulgarije, een combinatie van macro en vogels, en jawel, na vele jaren ging ik voor het eerst weer op reis en dat beviel prima!
Bij Ezumakeeg had ik Johan Horneman (Horneman69) ontmoet en die had me heel enthousiast over Puszta Eldorado in Hongarije verteld. Dat klonk me als muziek in de oren, dus daar ben ik vorig jaar samen met een goede vriendin geweest, en binnenkort gaan we weer!
Begin mei waren we samen in Catalonië (Spanje). Mijn vriendin, Gonnie van de Schans, had een fotoreis gewonnen in de Roots Wedstrijd, en ‘voor de gezelligheid’ boekte ik deze reis ook. Eigenlijk zou ik zelf nooit voor een trip met alleen maar hutten gekozen hebben, maar het was toch fantastisch om te doen. Vooral de dag hoog in de bergen bij de gieren was een (letterlijk) hoogtepunt, vale gieren, aasgier, lammergier, rode en zwarte wouw, en dat alles in een werkelijk prachtige omgeving.
En dan antwoord op de vraag of ik favoriete gebieden of landen heb… eigenlijk niet dus, ik ben nog volop aan het ontdekken, ben een beetje een laatbloeier, maar beter laat dan nooit.
Wat zou je nog graag willen doen op vogelfotografie-gebied? Welke foto wil je nog maken?
Beetje vreemd misschien, maar echt speciale wensen op dat gebied heb ik niet. In de 15 jaar die ik nu fotografeer heb ik eigenlijk nooit plannen uitgestippeld, alles kwam zoals het kwam en ik ben dik tevreden over hoe dat allemaal gelopen is, ik ga graag nog even zo door.
Heb je nog een leuk verhaal over je fotografie-avonturen?
Nou, eigenlijk geen leuk verhaal, maar wel eentje met een happy end. Zoals ik al vertelde heb ik een jaar lang lopen twijfelen over de aanschaf van de A1 en de 400mm en mezelf daar uiteindelijk begin 2022 mee verwend.
Ik had die mooie spullen net drie dagen toen mijn rechteroog ineens heel raar deed, eerst zwarte vlekken, de volgende dag zag ik alleen nog maar heel wazig, beangstigend, dus naar de huisarts. Die constateerde glasvochtloslating, dat komt in principe vanzelf weer goed, maar zekerheidshalve stuurde hij me naar de oogarts. Onderweg naar de auto was ik zo met dat oog bezig dat ik over een ongelijke stoeptegel struikelde. Ik leek echter met de schrik vrij te komen.
Pas toen ik na de oogarts naar huis wilde rijden bleek ik enorm last van mijn pols te hebben, ik kwam gelukkig veilig thuis maar de volgende ochtend kon ik er echt niets meer mee. Weer naar de huisarts, weer naar het ziekenhuis: scheurtje in handwortelbeentje, dus in het gips.
Nou, daar zat ik dan, slecht ziend en met één arm kon ik niet veel. Naar mijn mooie nieuwe spullen kon ik alleen maar kijken. En ik dacht ‘Zie je wel, hoogmoed komt ten val’ en dat was in dit geval dus letterlijk zo.
Enfin, mijn oog ging na een week beter, de pols mocht al gauw in een brace, en ik had nu alle tijd en gelegenheid om alles te gaan lezen over de camera, veel filmpjes gekeken en dat resulteerde in een grondige kennis en een weloverwogen instelling van de camera.
Ik had een bezoek aan HBN10 in het vooruitzicht en precies toen het zo ver was had ik de brace niet meer nodig, mocht ik weer autorijden en kon ik voor het eerst mijn nieuwe apparatuur gaan gebruiken. Ik zie mezelf daar nog zitten, het was een prachtige ochtend, mijn eerste foto was van een doodgewone woerd, maar toen ik die terugzag…. Wow, dat mooie zachte, die kleine scherptediepte, ik werd er helemaal gelukkig van! Ik wilde mijn vreugde delen via de app met vrienden en vriendinnen, maar ik had geen bereik. Ik heb daar dus de hele dag in mijn eentje zitten stuiteren van blijdschap!
Welke rol speelt Birdpix voor jou als fotograaf?
Toen het mij nog maar nooit wilde lukken om goede vogelfoto’s te maken keek ik vol bewondering naar de beelden op Birdpix, met het gevoel dat het niveau van deze site voor mij onbereikbaar was.
Wel was ik in die tijd actief bij Nederpix. Leuk om even te vertellen is dat ik daar ook eens Fotograaf van de maand was, toen ik dat ging nakijken bleek het precies 10 jaar geleden te zijn, juni 2015, en sindsdien al meer dan 75.000 keer bekeken, waanzinnig!
https://www.nederpix.nl/viewtopic.php?t=5107
Later heb ik de sprong naar Birdpix wel gewaagd, maar ik heb nooit veel foto’s geplaatst. Ik kies meer voor kwaliteit dan kwantiteit en ben voor mezelf behoorlijk kritisch.
Door de jaren heen heb ik de site wel vaak bezocht, foto’s kijken, kennis opdoen, me laten inspireren en ook de reacties lees ik graag, dat kan ik iedereen adviseren, je steekt er echt een hoop van op. Sinds het voorjaar 2024 ben ik als moderator actief, een rol die ik met plezier vervul.
Wat zijn jouw tips voor andere vogelfotografen?
Dat heb ik min of meer hierboven al aangegeven: Van het bekijken van de foto’s van medefotografen kun je heel veel opsteken, vooral ook als je de moeite neemt om de omschrijving en commentaren te lezen. Nóg leerzamer wordt het wanneer je je eigen mening over een foto vormt en die onder woorden brengt in een reactie.
Wat vind je je beste foto, en vertel er eens iets over? Hoe en wanneer heb je hem gemaakt?
Tja, zeggen ze niet dat je je beste foto nog moet maken?
In elk geval vind ik het zelf moeilijk om aan te geven wat mijn beste foto is, maar ik moest wel meteen denken aan de wielewalen vorig jaar in Bulgarije.
Na afloop van die reis vond ik het mogen observeren én fotograferen van een paartje wielewalen met vier jongen vanuit een schuiltentje toch wel de mooiste ervaring. Daarom was het wel even slikken toen ik me realiseerde dat je zulke foto’s niet zo maar overal kunt delen, het is immers nestfotografie, maar uiteraard heb ik daar alle begrip voor.
Ik zou hier nu toch graag mijn favoriete beeld willen laten zien. De foto’s zijn zonder verstoring gemaakt, de lokale gids ging daar uiterst serieus mee om, het begrip ‘Nature first’ stond bij hem hoog in het vaandel.
Wie wil je benoemen tot fotograaf van de komende maand, en waarom?
Allereerst wil ik Anke bedanken voor haar keuze voor mij, ik voel me heel vereerd. En wat ik echt gaaf vind is dat deze nieuwe serie ‘Fotograaf van de maand’ van start is gegaan met drie dames op rij! Toch ga ik dat patroon maar doorbreken en is mijn keuze gevallen op Michiel Haye (Michiel H.).
Michiel is mij aanvankelijk vooral opgevallen door de vele en prachtige commentaren die hij schrijft. Ik kan daar jaloers op zijn, ik neem me zó vaak voor om meer te reageren maar het schiet er telkens weer bij in. Bovendien heeft Michiel zich recent enorm ingezet door de update van de soortenlijst te verzorgen en gaat hij die vanaf nu ook periodiek bijwerken. Zoveel inzet kan ik enorm waarderen en het maakt me nieuwsgierig naar zijn drijfveren.
Laat ik ook zijn foto’s niet vergeten, die mogen er ook zeker zijn, met een grote verscheidenheid aan prachtige soorten, hetgeen getuigt van zijn grote kennis op dit gebied.
Met zijn vlotte schrijfstijl weet Michiel ons vast en zeker een boeiend verhaal te vertellen!
