Fotograaf van de maand juli 2025: Michiel Haye.
Korte bio: Vertel eens iets over jezelf. Wie ben je, waar woon je, wil je iets vertellen over je leeftijd, beroep.
Ik ben Michiel Haye, 56 jaar, en een kleine 3 jaar geleden verhuisd van Delfgauw naar Oostvoorne, allebei in Zuid-Holland. Daar woon ik samen met vrouw Saskia en een volwassen kind in de polder; het andere kind is het ouderlijk huis al enige tijd ontvlogen. Ik ben werkzaam als software engineer bij een wetenschappelijke instelling.
Hoe en waarom ben je in de vogelfotografie verzeild geraakt? Doe je nog aan andere vormen van fotografie? Hoe lang fotografeer je al?
Wat dat betreft ben ik een jonkie. In het voorjaar 2020, tijdens de covid avondwandelingetjes nam ik de verrekijker mee om vogels te kijken. We waren nog volledige noobs op dit terrein en aangezien ik geen fotografisch geheugen bezit nam ik de camera van Saskia mee (D3400 en 300mm zoom). zodat ik me thuis in alle rust op de determinatie kon storten.
Al heel snel bleek dat 300mm daarbij weinig zoden aan de dijk zet, dus ging ik op zoek naar een krachtiger combinatie. Ik had nog geen idee hoe mijn liefde voor deze hobby zich zou ontwikkelen, en dus zocht ik naar een “minimale” variant die voldoende detail zou kunnen vastleggen. Dat werd uiteindelijk de Nikon D7500 met Tamron 150-600mm G2.
Ik ging vaak op pad en heb me vermaakt met het vinden en vastleggen van steeds meer nieuwe soorten. Daar zaten ook af en toe wat “toevalstreffers” tussen en geleidelijk aan kreeg ik steeds meer lol in het “mooi” vastleggen van vogels. Geen idee meer hoe ik ooit bij Birdpix terecht gekomen ben, maar uiteindelijk heb ik in september 2021 de stoute schoenen aangetrokken en mijn eerste foto geupload.
In juni 2023 kwam ik tot de conclusie dat de hobby langer zou gaan standhouden en ik vond het wel tijd voor een cadeautje voor mezelf. Ik wilde graag een systeemcamera met een wat betere autofocus, vooral voor zogeheten BIF (Birds in Flight). Niks te klagen over de D7500 maar het was toch wel hard werken om uit de hand onze vliegende vrienden scherp en in beeld te houden. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Sony A7IV met 200-600mm telezoom.
Wat vind je leuk aan het fotograferen van vogels? Zijn er ook minder leuke kanten aan?
Bijna alles is mooi! Het ronddwalen door de (verlaten) natuur en zien wat je tegenkomt. Het fotograferen zelf, op de één of andere manier geeft dat indrukken van het knopje al een kick; dat moet ons jagersinstinct zijn. Overigens is de kick wel enigszins verminderd door de geluidloze elektronische sluiter (en de onmogelijkheid bij de A7IV om een nepgeluidje aan te zetten).
Dan de determinatie; de gangbare soorten in Nederland zijn me inmiddels wel bekend, maar ik kan me eindeloos vermaken met verenkleedjes en boeken om geslacht, leeftijd en ondersoort te bepalen (indien mogelijk). En de buitenlandse vogels bieden natuurlijk een enorm onontgonnen terrein.
En dan het bewerken van de foto’s. Lekker prutsen achter de computer en dingen uitproberen om een foto net dat beetje extra te geven, zonder de werkelijkheid geweld aan te doen natuurlijk. Heerlijk om met een berg foto’s terug te komen van vakantie.
Hoe werk je meestal? Vanuit de auto? Vanuit een schuilhut? Wandelend?
In Nederland eigenlijk altijd wandelend met verrekijker op de buik en fototoestel om de schouder. En dan maar afwachten wat je hoort en ziet. Daarbij blijf ik, naar vogelfotografie maatstaven, eigenlijk nooit lang op één plek. Ik fotografeer alles uit de hand, misschien ook een reden dat ik niet lang blijf posten want na enkele minuten “in de aanslag” wordt de combinatie toch wel zwaar. Overigens is deze manier wat mij betreft geen dogma, andere opties zitten gewoon (nog) niet zo in mijn systeem.
In het buitenland ben ik eigenlijk altijd samen met Saskia op pad. De camera gaat dan mee in de hand of in de rugzak, afhankelijk van de gelegenheid, en ook daar viert opportunisme hoogtij. We zijn beiden natuurliefhebbers en proberen vaak natuurparken te bezoeken en mooie wandelingen of boottochtjes te maken. Vogels spotten en fotograferen is dan niet het hoofddoel, maar wel een belangrijke bijkomstigheid. Sommige (wild)parken zijn alleen met de auto te bezoeken. Als het even kan proberen we dan zelf te rijden, maar soms is een kleinschalig safari-autootje de beste optie.
Veel foto’s maak ik ook rond onze verblijfplaatsen in de ochtend of de namiddag. Ook heb ik vaak de camera naast me liggen als ik een boekje zit te lezen op het terras.
Heb je je ergens in gespecialiseerd? Wat kenmerkt jouw foto’s?
Zoals je al hebt kunnen lezen fotografeer ik nog niet zo heel lang dus ik heb denk ik niet echt een uitgekristalliseerde eigen stijl. Mijn “specialisme” is vooral dat ik redelijk handig ben met de techniek en dat sluit goed aan bij m’n ad-hoc manier van fotograferen. De kansen die ik tegenkom zijn vaak kortstondig en dan helpt het als je snel met ongeveer de juiste instellingen een plaatje kunt schieten. Vervolgens kan ik dan in de nabewerking eventuele onvolkomenheden redelijk goed corrigeren.
Verder probeer ik vooral afwisselend te zijn in wat ik op Birdpix plaats; zowel qua wat ik zelf al eerder geplaatst heb als ook qua wat er door anderen recent geplaatst is. Veel van mijn foto’s zijn van buitenlandse soorten, wat de afwisseling wat eenvoudiger maakt, maar idealiter zit de afwisseling ook in andere aspecten dan alleen de soort.
Afgezien van “mooie” plaatjes met veel vogel in beeld houd ik onder andere van: grove texturen, stilistische effecten, thematische achtergronden, leuke situaties, verrassingen. In mijn foto’s probeer ik dit, als het even kan, ook een rol te laten spelen. (met wisselend succes overigens 😉). Bij dit interview zijn wat voorbeelden bijgesloten, zie de onderschriftjes van de foto’s.
Over de thematische achtergronden wil ik nog wel wat kwijt. Naast het “ideaalbeeld” van de rustige onscherpe achtergrond, heb ik gemerkt dat ik ook een liefhebber ben van “drukkere” achtergronden die een bepaald thema uitlichten. Er moet hierbij wel enige ordening en homogeniteit zijn en idealiter een connectie met de vogel. Het komt er een beetje moeilijk uit, maar misschien maakt het voorbeeldje van de koketkolibri één en ander duidelijk. Helaas sta ik behoorlijk alleen in mijn enthousiasme hierover, maar misschien trekt dit pleidooi nog wat meer liefhebbers over de streep 😉.
Hoe probeer je verstoring van de natuur te voorkomen?
Ik kom alleen op plekken waar het toegestaan is en daarbij blijf ik nooit lang op een plek. Mijn eventuele verstoring is dus gelijk aan die van een willekeurige wandelaar en ik neem aan dat dat voldoende is.
Wat zijn je favoriete gebieden of landen?
Ik heb geen specifieke favorieten, maar het liefst ga ik op reis naar een land waar je veel voor mij onbekende soorten kunt tegenkomen en waar je zelfstandig rond kunt reizen. Door gelukkige omstandigheden hebben we in 2024 maar liefs twee reizen kunnen maken die aan die criteria voldoen, naar Costa Rica en naar Namibië/Botswana. De lat is daarmee wel erg hoog gelegd, ben ik bang.
In Nederland zijn er gelukkig vanuit de omgeving waar ik woon voldoende gebieden eenvoudig te bereiken waar je in de vroege ochtend nog heerlijk rustig rond kunt struinen.
Wat zou je nog graag willen doen op vogelfotografie-gebied? Welke foto wil je nog maken?
Lastige vraag. Voor de vakantie naar Namibië had ik uitgesproken dat ik graag een foto wilde van een nijlpaard met een ossenpikker op z’n hoofd. Tot mijn verbazing is dat gelukt maar helaas veel te ver weg voor een aansprekende resultaat. Aan de andere kant ben ik toen wel een Goliathreiger met olifant in de achtergrond tegen gekomen. Compleet onverwacht en dat is wat het voor mij zo leuk maakt. Niet teveel van te voren bedenken dus.
Verder zijn er nog zoveel dingen die ik niet gedaan heb en eigenlijk eens zou moeten of willen proberen: allerlei “gewone” soorten in Nederland die ik nog wil zien, BIF vanaf een statief, onder een camokleedje gaan liggen, een grote afdruk van een van mijn foto’s laten maken, …
Heb je nog een leuk verhaal over je fotografie-avonturen?
Tja, daar heb ik het gras voor mijn eigen voeten een beetje weggemaaid. Ik klets teveel op Birdpix en vermeldingswaardige verhalen vertel ik meestal wel bij een foto die ik plaats. Maar gelukkig heeft Sas nog een suggestie: het verhaal van de Parasolvogel. Enige tijd geleden plaatste ik een foto van een onbeduidende zwarte vogel (deze). Op de terugweg van een heen en weer wandeling in Rio Celeste NP (CR) zag ik op een drukke open plek een geagiteerd groepje mensen ver weg in het groen turen. Net toen ik mee wilde gaan turen bleek de vogel gevlogen (meneer parasolvogel). Maar er vloog ook nog een jonger exemplaar rond, die ik in een flits zag verdwijnen. Onmiddellijk de achtervolging ingezet en enkele honderden meters verder door een gaatje in de “canopy” vond ik deze terug. Verbazingwekkend genoeg was er verder niemand die hier aandacht voor had. Ik stond dus midden op een erg druk smal pad de lucht in te fotograferen terwijl de ene na de andere groep onder leiding van een gids voorbij trok. Nou zei mijn intuïtie inmiddels dat dit misschien geen alledaagse verschijning was, dus collegiaal wees ik één van de gidsen naar het zwarte vlekje. Na een aanvankelijk meewarige knik voltrok zich plots een metamorfose, die je samen zou kunnen vatten als: “The crowd goes beserk”.
De statieven met telescoop werden in rap tempo uitgestald, het smalle pad volledig blokkerend. De gegidsten keken wanhopig rond en probeerden wat duiding van de gidsen te ontvangen, die antwoordden met: “no no, not now” en “give me your phone quickly, you want to see this one”. Temidden van al dit tumult keken Sas en ik elkaar lachend aan en met een meewarig knikje verlieten we het strijdgewoel.
Welke rol speelt Birdpix voor jou als fotograaf?
Birdpix is voor mij “de lat” die ervoor zorgt dat ik m’n best blijf doen en nieuwe dingen probeer. Het is de enige site (naast waarneming.nl) waar ik foto’s plaats dus tijdens het maken van foto’s speelt er continu op de achtergrond het idee: is dit goed genoeg, origineel genoeg, uitdagend genoeg. Kortom, Birdpix is een stimulans, naast natuurlijk mijn eigen mening en wat ik leuk vind. Er zijn namelijk voldoende foto’s die op Birdpix nauwelijks gewaardeerd worden, zoals bijvoorbeeld meeuwen. Ik ben dol op het fotograferen van meeuwen en heb een enorme verzameling van alle mogelijke verenkleedjes. Daar kan ik dan ook de determinatiehobby weer op los laten. Helaas is het plaatsen van meeuwenfoto’s, vooral als josephine op vakantie is, een soort zelfkastijding, dus dat doe ik niet al te vaak 😉.
Naast de stimulans is Birdpix ook gewoon een gezellig plekje van gelijkgestemden om over vogels en foto’s te kletsen. Ik probeer daar mijn steentje bij te dragen door geregeld te reageren waarbij ik de platgetreden paden enigszins probeer te ontwijken. Dat gaat overigens de ene keer beduidend eenvoudiger dan de andere keer.
Het afgelopen jaar heb ik heel veel foto’s geplaatst en toen liep ik er tegenaan dat de soortenlijst niet meer actueel was. Ik heb toen mijn hulp aangeboden om daar wat aan te doen en na wat sparren met Pixfactory zijn we tot een oplossing gekomen waardoor we nu regelmatig updates kunnen doen zonder dat daar veel werk voor Pixfactory aan vast zit. Sindsdien ben ik “Editor”, wat betekent dat ik aanpassingen kan doen aan ingevoerde soorten. Niet dat ik daar nou bijzonder veel van afweet, maar bij het invoeren van een nieuwe lijst zijn er altijd wat aanpassingen nodig en met een beetje google, of beter en toepasselijker voor Birdpix, duckduckgo, kom je al snel een heel end.
Wat zijn jouw tips voor andere vogelfotografen?
Oei, lastig is dit. Het blijft natuurlijk een hobby dus probeer vooral veel plezier te hebben. Risico is dat je dan lekker in de comfort zone blijft hangen, want nieuwe dingen leren is in het begin altijd even moeilijk en soms misschien ook wel even niet leuk. Mijn advies zou zijn om af en toe ook eens iets nieuws en moeilijks te proberen en dan niet te snel op te geven. Mijn persoonlijke ervaring is dat het vaak lukt en daarna is de hobby weer net een beetje leuker geworden.
Wat vind je je beste foto, en vertel er eens iets over? Hoe en wanneer heb je hem gemaakt?
Ik heb altijd wat moeite met vragen naar het beste. Het veronderstelt dat er een heldere ordening van zaken is, wat bij mij dan weer niet het geval is. Heel veel foto’s zijn eigenlijk niet met elkaar te vergelijken en het hangt ook af van mijn bui, het seizoen, het moment van de dag, etc. Dus ik ga voor: Met welke foto ben je heel blij? 😉.
Dit was aan de Caribische kust van Costa Rica in het uiterste noordoosten. Vanuit het hotel maakten we een wandelingetje over een klein paadje langs de kust wat geregeld over het strand voerde. Geen mens te bekennen. Op één van de strandjes waren oeverloper en regenwulp aan het rondslenteren zonder al teveel acht op ons te slaan. Ik kon de camera op een boomstammetje leggen en zittend op het zand een reeks foto’s maken. Ik heb altijd wel een zwak voor foto’s met lekker veel detail op de vogel en daar komt hier dan die mooie zee-setting bij, het schaduwlicht en die mot natuurlijk. De foto staat ook een beetje symbool voor mijn huidige manier van fotograferen: rondslenteren en zien wat je tegenkomt.
Wie wil je benoemen tot fotograaf van de komende maand, en waarom?
En de moeilijkste vraag is voor het laatst bewaard. Voor mij is het belangrijk dat een Fotograaf Van De Maand niet alleen mooie foto’s plaatst, maar ook actief meedoet met het reageren op foto’s. Mijn keuze is hierbij gevallen op John Jak.
John maakt technisch prachtig afgewerkte foto’s en ook de variëteit in zijn foto’s, zowel binnen als buiten Nederland, spreekt me erg aan. Volgens mij maakt hij geregeld specifieke vogeltrips en ik ben ook wel benieuwd daar wat meer over te lezen. Daarnaast schrijft hij goede inhoudelijke commentaren, wat ik zeer waardeer, kortom, een uitstekende kandidaat. Zet hem op John!
