Fotograaf van de maand: April 2025: Wil Doorn-Meijne
1. Korte bio: Vertel eens iets over jezelf. Wie ben je, waar woon je, wil je iets vertellen over je leeftijd, beroep, je apparatuur. Heb je een website, dan kun je die hier ook noemen.
Mijn naam is Wil (Willie) Doorn Meijne, ik ben 74 jaar oud en woonachtig in Obdam met mijn man. Samen hebben we twee kinderen. Obdam is een leuk levendig dorp, het ligt tussen Alkmaar en Hoorn en is omgeven door polders.
Ik ben geboren en getogen in Bakkum aan de rand van de duinen en dichtbij het strand. Nog altijd voel ik me daar het meeste thuis en het is dan ook fijn dat ik in het bezoekerscentrum De Hoep van de PWN aldaar als vrijwilliger kan werken.
Verder wandel en fiets ik graag en ik breng veel tijd door op mijn moestuin aan de rand van het dorp.
Kortom, ik ben graag buiten bezig, mijn website heet daarom ook:
2. Hoe en waarom ben je in de vogelfotografie verzeild geraakt? Doe je nog aan andere vormen van fotografie? Hoe lang fotografeer je al?
In oktober 2008 ben ik lid geworden van Birdpix. Voordat ik lid werd, bezocht ik vaak de site om de foto’s goed te bekijken en thuis te worden in het herkennen van vogels. Toentertijd waren de vogels vaak heel close in beeld, je kon de veertjes als het ware tellen. Nu kunnen we het ook wel waarderen als er wat meer van het landschap in beeld komt. Naast vogelboeken kwam Birdpix mij goed van pas.
De passie voor vogels heb ik van mijn vader meegekregen. Hij wist altijd precies wanneer de wielewaal neergestreken was in de duinen; nu wordt dat langzaamaan een zeldzaamheid. De winterkoning noemde hij stompenkruipertje en hij waarschuwde mijn broer en mij als er ergens een nestje was, daar mochten we niet te dichtbij komen.
Na kijken met de verrekijker is het fotograferen 17 jaar geleden begonnen en dat geeft me heel veel ontspanning.
3. Hoe werk je meestal? Vanuit de auto? Vanuit een schuilhut? Wandelend?
De eerste jaren ging ik regelmatig met de auto op pad en ik hoopte dan onderweg wat te kunnen fotograferen. Uiteindelijk vond ik dat niet meer zo bevredigend: dure benzine, geen beweging voor het lijf enz. Dus ga ik nu te voet of met de fiets op vogeljacht en dat geeft veel meer voldoening. De vogels vliegen wel eerder weg, maar als je rustig blijft staan of zitten, komen er wel kansen.
De auto gebruik ik als ik wat verder weg moet zijn, zoals de duinen of het strand. Op het strand fotografeer ik graag Drieteenstrandlopers, een leuke tak van sport om de snelle rakkers vast te leggen. Het is niet altijd bingo op het strand, maar ik heb ook al leuke ontmoetingen gehad met kanoeten, rosse grutto en goudplevier. Ik fotografeer met de Nikon D500 en AF-S 500mm f 5/6 E PF ED VR, met die combinatie kan ik wel een eindje lopen zonder dat het al te zwaar wordt.
Nu in het voorjaar kijk ik uit naar de eerstelingen, onder andere tjiftjaf, fitis, nachtegaal en blauwborst. Ondertussen ken ik wat plekken waar de kans groot is om ze te zien.
Dan ga ik vroeg op pad en loop lekker alleen te genieten van de vroege ochtend. Soms moet ik nog verschillende keren teruggaan naar de plek. Dat was het geval toen er een roodmus gespot was bij Schoorl. Hoewel ik geen soortenjager ben (ik blijf de ‘gewone’ vogels mooi vinden) ben ik voor de roodmus een paar keer die kant op gegaan. Mijn moeite werd beloond!
4. Heb je nog een leuk verhaal over je fotografie-avonturen?
Dit doet me denken aan die keer dat ik van een boswachter, die ik weleens onderweg sprak, op zijn schuilplekje in de duinen mocht zitten. Doel was: de nachtegaal fotograferen. Heel vroeg in de ochtend reed ik naar de duinen bij Egmond. Hij had me uitgelegd waar de plek was en zou wat meelwormen strooien voordat hij aan het werk ging. Een kilometer noordelijk, bij die en die boom linksaf en dan zus en zo. Dat was al spannend. Ik kwam bij een plek waar je onder een struik kon zitten en er stond een soort schot met een gat erin. Ik had een vissersstoeltje op drie poten mee om op te zitten en een statief voor de camera. In het schot zat een gat dat niet zo groot was, je kon erdoor kijken of de lens ervoor zetten. Dus dan zag ik een vogel en dan de lens ervoor, tegelijkertijd kijken en fotograferen ging niet. De vogel was dan alweer gevlogen. Frusterend was het, ook omdat koolmezen er met de meelwormen vandoor gingen. En daar zat ik, overal gekraak om me heen, was dat een Schotse Hooglander of een enge kerel? Het was allemaal niet gemakkelijk en ik vroeg mezelf af: “Waar ben ik mee bezig?”. Om acht uur ’s morgens zat ik daar en om kwart voor twaalf gaf ik mezelf nog een kwartier. Het huilen stond me nader dan het lachen. Laat nu om twee minuten voor twaalf een nachtegaal mooi voor me op een stokje gaan zitten!
Bij de eerste de beste uitspanning bestelde ik een kop koffie, dat had ik wel verdiend. De foto kwam in de database.
Een enkele keer ga ik met een fotomaatje naar een commerciële hut. Dat is gewoon gezellig een dagje uit. Hoewel het ook inspannend is, vooral als je door zo’n groen gazen gordijntje moet kijken.
Eén keer ging ik speciaal voor de appelvink, die wilde ik zo graag fotograferen. Bij een hut in Lemele werd de vogel vaak gespot, behalve die ene keer dat ik er was, later is het alsnog gelukt.
Twee jaar geleden zijn we naar Wommels in Friesland gereden. Boer Murk Nijdam heeft daar jaren geleden een hut geplaatst die uitijkt op een gebied voor weidevogels. Nu is dat commercieel geworden: ‘Gruttoland’ en je kunt kiezen uit drie hutten. Het geld komt ten goede aan de weidevogels. Daar heb ik voor het eerst kemphanen goed kunnen zien en fotograferen. Het voordeel van deze hut is, dat de foto’s niet zo ‘hutterig’ worden, als je begrijpt wat ik bedoel.
5. Wat zijn je favoriete gebieden of landen?
Dat zijn de duinen, het strand en de polder. Hier in de polder fiets ik rond en ik stop wanneer ik bijvoorbeeld een grutto in het land zie of op een paal. Misschien niet erg vernieuwend maar ik blijf ervan genieten. Futen zijn ook de moeite waard, vooral als ze veel aan het baltsen zijn. Het lukt vaak niet om er een mooie foto van te nemen. Ooghoogte prefereer ik, maar zo langs de slootkant met langsrijdende auto’s op een smalle dijk….poeh, een beetje spannend.
Blauwe reigers zijn altijd in de polder aanwezig, een fotogenieke vogel. De grote zilverreiger is ook niet meer weg te denken, leuk.
Niet ver bij mijn huis vandaan ligt het Kwakelpad, onderdeel van het Noord-Hollandpad. Heerlijk rustig om te lopen, meestal kom ik niemand tegen. Straks zijn daar weer de rietgors, de rietzanger en de bruine kiekendief. Heerlijk om op een mooie dag na het avondeten nog te gaan kijken.
In de duinen bij Castricum / Bakkum zijn verschillende openbare vogelkijkhutten.
Als ik mijn vouwfiets meeneem in de auto, een centrale parkeerplaats zoek, dan kan ik al de hutten met het fietsje bereiken. Bij de ene hut zitten geoorde futen, bij een andere de waterral en roerdomp en onderweg spot ik vaak een roodborsttapuit.
In het buitenland heb ik niet echt aan vogelfotografie gedaan, tot voor kort liep ik wel in Engeland en Schotland met mijn dochter. Van B&B naar B&B, rugzak met eten en drinken enz. Daar is dan geen plaats voor een zware camera. De tijd ontbreekt dan ook, je moet dan toch op tijd op het volgende adres zijn.
6. Wat zou je nog graag willen doen op vogelfotografie-gebied? Welke foto wil je nog maken?
Ik heb niet echt grote wensen op vogelfotografie-gebied. Het zou leuk zijn om eens een buidelmees te zien, maar of ik dat nog meemaak? Realistischer is om een goudhaan of vuurgoudhaan te fotograferen, dat zou mooi zijn. Verder ben ik happy met alles wat er voor mijn lens komt. Zoals afgelopen weekend op Texel, het vogeleiland. Ik had me er erg op verheugd, het zou een fotografieweekend worden. Mijn man voor de landschappen en ik voor de vogels. Mijn man heeft prachtige foto’s kunnen maken, voor mij viel het wat tegen. Maar de laatste middag liepen we bij de Horsmeertjes. Daar stond een meneer met camera met telelens. Ik sprak hem aan met de mededeling dat het tegenviel wat vogels betrof. Hij had dezelfde ervaring maar gaf ons de tip dat er bij Den Hoorn in een weiland met schapen een koereiger stond. We zijn daar heengereden en jawel, daar zag ik voor het eerst van mijn leven een koereiger.
7. Heb je je ergens in gespecialiseerd? Wat kenmerkt jouw foto’s?
Dat vind ik een moeilijke vraag. Een ander kan dat waarschijnlijk beter beoordelen. Misschien zachte, rustige beelden, niet al te donker?
8. Welke rol speelt Birdpix voor jou als fotograaf?
Birdpix is een heel fijn platform, het is leuk om foto’s te delen met elkaar. Alleen fotograferen en niets met de foto’s doen ligt me niet. Als ik een foto geüpload hebt, ben ik altijd benieuwd of ik reacties krijg en wat men ervan vindt. We kennen elkaar niet, maar het is een soort familie en de mensen die weggevallen zijn worden niet vergeten.
9. Wat zijn jouw tips voor andere vogelfotografen?
Wat zijn mijn tips aan andere fotografen? Heel simpel: Geniet van de vogels en al het andere in de natuur. Ga ook eens rustig staan of zitten zonder door de lens te kijken.
10. Wat vind je je beste foto, en vertel er eens iets over? Hoe en wanneer heb je hem gemaakt?
Alweer een moeilijke vraag. Laat ik het op een blauwborst houden, een foto genomen in het Zwanenwater bij Callantsoog. Met een fotomaatje liep ik daar rond te sjouwen en we hoorden een blauwborst zingen in het riet. Wel te horen maar niet te zien. Omdat we het sjouwen wel een beetje zat werden, gingen we op een bankje zitten. We dronken wat water en keken om ons heen. Links van me in een struikgewas zag ik ineens een blauwborst zitten. Het was een donkere, takkerige plek, een uitdaging om daar wat van te maken. Ik heb het geprobeerd en het resultaat is wel mooi geworden vind ik. Een uitvergroting hangt in onze kamer!
11. Wie wil je benoemen tot fotograaf van de komende maand, en waarom?
Het lijkt me leuk als Anke fotograaf van de maand wordt. Zij valt me het laatste half jaar op met haar leuke foto’s en enthousiaste reacties.
Ik denk dat het leuk is om te lezen hoe zij met de fotografie bezig is.
