Het is nog donker wanneer ik de haven van Scheveningen in rijd. In een decor van kleurrijke verlichte boten en tikkende masten stap ik aan boord van een gigantisch schip waar ik op dit vroege tijdstip zeker niet de enige en de eerste blijk te zijn. Tussen verrekijkers, telelenzen, thermoskannen, rugzakken en windjacks voel ik adrenaline en verwantschap. Vandaag gaan we op zeevogeltocht, vandaag gaan we op avontuur!
Gemene deler
Samen zijn we in goede handen van Arie en Arno, een gouden duo met veel fotografische skills en vogelkennis en meteen een afspiegeling van mijn mede-avonturiers. Fervente vogelaars en enthousiaste fotografen smelten bijna samen in zucht naar vogelavontuur en zin in de dag die voor ons ligt. Gemene deler is genieten…
Terwijl gigantische trossen worden losgegooid, ronken de motoren waarmee we onder toeziend oog van de opkomende zon in goudgeel ochtendgloren de haven uitvaren. Ondertussen schreeuwen zwermen meeuwen ons met luid kabaal een goede vaart toe. De dag kan nu al niet meer stuk!
Zeemansverhalen
De koffie is warm en het lijf ook dankzij mijn winddichte jack. We boffen vandaag, de wind valt mee en het is droog waardoor we goed zicht hebben op de Scheveningse kust waar we een tijdje langs varen. Zo blijft de deining van het schip ook beheersbaar en de kans op zeeziekte gering. Als ik het goed begrijp is dat onder andere weersomstandigheden wel eens anders geweest, al kunnen dat natuurlijk net zo goed zeemansverhalen zijn.
Ik heb me voorgenomen vandaag vooral te genieten en me te laten verrassen door wat we aantreffen. Wel hoop ik stiekem op mijn lifer op dat moment, de Jan-van-gent. Tot dan heb ik ze nog nooit in het wild gezien. Het is oktober en de kans is groot, daar veel vogels juist nu op doortrek zijn. Ook de kleine en andere jagers kunnen worden waargenomen net als de noordse pijlstormvogel. Hoewel ik geen soortenjager ben en nilks wil verwachten, gaat het toch kriebelen.
Vogelgroepjes en een verrassing
Al turend over zee zien we wat groepjes voorbijvliegen. Van drietenen tot scholeksters, groepen spreeuwen, graspiepers en aalscholvers. Hoe verder we varen hoe meer diversiteit we zien. Ondertussen leef ik me uit om de groepen meeuwen die steeds rondom het schip te vinden zijn met lange sluitertijd te fotograferen. Gelukkig had ik net mijn instellingen weer “normaal” toen een zeehondje zijn koppie boven het wateroppervlak liet zien. Hoewel de excursie bedoeld was om zeevogels te zien en te fotograferen laat de natuur zich duidelijk niet regisseren en weet ze ons altijd te verrassen.
Bultrug!
Opeens klinkt er een schreeuw op rechts-ehh stuurboord: “Bultrug!!” Heb ik dat goed gehoord? Ik kijk die richting uit en zie warempel nog net een staart onder water gaan. En hoewel het geen vogel is trekken alle fotografen en masse naar een kant van het schip in de hoop op een glimp en liever nog een foto van dit zeldzame fenomeen. De schipper zet de motor uit en laveert het schip zo dat wij alle kans krijgen. Maar een bultrug is best groot en zwemt best snel waardoor deze actie zich meermalen herhaalt en steeds een andere kant op. Een enkeling heeft de bultrug waargenomen en Arno weet zelfs een aardige bewijsfoto te maken. Al zijn de meesten niet in die gelukkige omstandigheid, de spanning en adrenaline aan boord is duidelijk voelbaar. Het idee dat deze reus zo dicht in de buurt was zorgt voor de nodige euforie.
Jan-van-gent en meer!
Na alle commotie vervolgen we onze tocht, de meeuwen vliegen met ons mee. Misschien komen ze af op het visafval dat de kapitein in de lucht gooit. Niet veel later duikt daar plotseling de eerste Jan-van-gent op, joepie!! Mijn hart klopt bijna net zo snel als dat de sluiterknop wordt ingedrukt. Zowel volwassen als juveniele exemplaren stellen zo menig fotograaf op de proef. Met hun kamikaze-achtige duikvluchten op zee is vliegende vogels fotograferen een heuse uitdaging. Maar het lukt aardig en voor degenen die er moeite mee hebben is hulp van een pro dichtbij.
Mijn vogel-en fotografenhart komt ruimschoots aan zijn trekken. Zoals gezegd ben ik geen twitcher maar ik word aangestoken door het enthousiasme van Arno bij het zien van een vliegende zeekoet en de kleine jager die ik gelukkig nog net op beeld heb kunnen vangen. De blijdschap van eerdergenoemde – en dus ook bij mij – wordt nog meer aangewakkerd als een noordse pijlstormvogel aan bakboord een stukje met ons meevliegt en vervolgens even komt dobberen zodat we ook deze kunnen vastleggen.
Zeebenen
Een beetje teleurgesteld omdat de dag alweer ten einde is gekomen koersen we weer af op de haven. Na een volle dag op zee is het geheugenkaartje bijna vol. Ik hou zoveel van water, varen, vogels en fotograferen dat ik zelfs nu, twee jaar na dato, weer bijna mijn zeebenen kan voelen en deze fantastische dag herbeleef.
Ook dit jaar zijn er weer zeevogeltochten gepland. Weliswaar niet vanuit Scheveningen maar vanuit Lauwersoog en Neeltje Jans. Daar ben ik nog niet geweest….het begint alweer te kriebelen… Zal ik?
